Η αποτυχία ενός «φραξιονιστή» λόγω… αθέμιτου ανταγωνισμού!

 Άλλη μια επιστολή αποχώρησης από το Ε.ΠΑ.Μ. δεν είναι δα και είδηση με τόσες που έχουν αναρτηθεί τελευταία. Πολύ περισσότερο που η δική μου είναι αναμενόμενη, μιας και ο πυρήνας μου, ο πυρήνας Καλαμάτας, έχει αποχωρήσει από την Κυριακή 21/3/16 με ομόφωνη απόφαση των παρευρισκομένων 11 στους 14.

Κάθε αποχωρισμός είναι δύσκολος κι οδυνηρός. Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για ένα μέτωπο που ξεκίνησε με τόσες ελπίδες και προοπτικές.

Σέβομαι απολύτως την επιλογή των συναγωνιστών που συνεχίζουν να αγωνίζονται με αυταπάρνηση μέσα από τις γραμμές του Ε.ΠΑ.Μ. Θα προσπαθήσω όμως να εξηγήσω, γιατί αναγκάζομαι κι εγώ να φύγω όπως και τόσοι άλλοι πριν από μένα. Από την αρχή ξεκαθαρίζω γιατί γράφω και μιλάω δημόσια. Απλούστατα, κάνω όλα αυτά που μάθαμε μαζί τόσα χρόνια. Μάθαμε να μην κρύβουμε τις θέσεις μας και να μη μασάμε τα λόγια μας. Άλλωστε ανοιχτά είχεμιλήσει και ο Δημήτρης Καζάκης για τις Σπίθες το 2011.

Επίσης από την αρχή να ξεκαθαρίσω τη θέση μου, πως τα εσωτερικά του ΕΠΑΜ, παρά το ό, τι έχει συμβεί, είναι απείρως καλύτερα από τα άλλα κόμματα. Δεν μιλάω μόνο για τα συστημικά αλλά και για τα εκτός κοινοβουλίου. Οι απαιτήσεις μας όμως ήταν μεγάλες από ένα μέτωπο που είχε αυτή την ιδρυτική και οραματίστηκε κάτι εντελώς νέο για την κοινωνία. Το κύριο πρόβλημά μου είναι πως το ΕΠΑΜ άρχισε να τους μοιάζει. Διατηρώ απολύτως θετική στάση απέναντι στο μέτωπο, όπως και σε κάθε πολιτικό φορέα, κίνηση και συλλογικότητα που αντιστέκεται στο ξεπούλημα της χώρας. Θα συμμετέχω στους αγώνες και στις δράσεις, κυρίως, δίπλα στους επαμίτες. Ακόμη όμως και σε κάθε συλλογικότητα αλληλεγγύης, όπως το κοινωνικό ιατρείο, το φροντιστήριο, οι πλειστηριασμοί, κλπ. Θα κάνω ό, τι περνάει από το χέρι μου ώστε τέτοιες συλλογικότητες και πρωτοβουλίες να γίνουν ο καταλύτης ενεργοποίησης και ενότητας της κοινωνίας για τη δημιουργία ενός μαζικού, πραγματικά παλλαϊκού πατριωτικού μετώπου με στόχο την ανατροπή των μνημονίων, την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ. Τα «μέτωπα» που αυτοπροσδιορίζονται, αυτοπεριορίζονται και οριοθετούνται στα πλαίσια αποκλειστικά της αριστεράς, όχι μόνο δεν με αφορούν αλλά θεωρώ ότι περιορίζουν και αναστέλλουν την ευρύτερη συσπείρωση. Πρόκειται για συνασπισμούς, συμφωνίες, συνεργασίες των κομμάτων και των ηγεσιών τους, αλλά δεν είναι μέτωπα.

Μα τι συνέβη; Τι έπαθαν όλοι αυτοί τελευταία; Φεύγουν μόνοι τους ή τους διώχνουν;

Στα τέλη Οκτωβρίου 2015 είχα αναρτήσει στο μακαρίτη τον πολιτικό διάλογο του Ε.ΠΑ.Μ. ένα αρθράκι με τίτλο «Να μη φύγει κανένας». Δεν ήταν τυχαίος ο τίτλος ούτε η παραίνεση. Διαισθανόμουν πως η τακτική του ΓΓ Δημήτρη Καζάκη και της ηγετικής ομάδας των ιδρυτών θα ήταν «χτυπάω τα χόρτα για να βγουν τα φίδια» σύμφωνα με μια δική του έκφραση. Γνώριζαν καλά πως στο 4ο συνέδριο κατάφεραν να περάσουν την πολιτική απόφαση που ήθελαν, αλλά βγήκαν βαριά πληγωμένοι όπως και όλο το Ε.ΠΑ.Μ. Μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση για τη νέα Π.Γ. υπήρχαν δυο επιλογές. Η μια να εφαρμόσει μια ενωτική πολιτική συσπείρωσης όλων των δυνάμεων του μετώπου και η άλλη να ακολουθήσει μια σκληρή πολιτική, με χαρακτηρισμούς και πολεμική, για να υποτάξει τους διαφωνούντες ή να φύγουν μόνοι τους μέχρι το επόμενο συνέδριο.

Είχα την αφέλεια να πιστεύω πως ο Δημήτρης Καζάκης θα ακολουθούσε την πρώτη επιλογή. Θα αντιμετώπιζε με μεγαλοθυμία την αμφισβήτηση των επιλογών του και θα προχωρούσε βέβαια σε εφαρμογή της απόφασης του συνεδρίου, αλλά εμπλουτισμένης με όλες τις διευκρινήσεις και τις διαβεβαιώσεις που ο ίδιος έδωσε στις επίμονες και ανήσυχες διευκρινιστικές ερωτήσεις. Οι διευκρινήσεις αυτές, διατυπωμένες δημόσια ενώπιον του σώματος του συνεδρίου, είχαν πλέον καταστεί αναπόσπαστο τμήμα και προσάρτημα της απόφασης. Όφειλε λοιπόν να αφήσει το υπόλοιπο καταστατικό και όλες τις διαδικασίες να εφαρμοσθούν όπως είχε υποσχεθεί. Να τιμήσει την απόφαση του ανώτατου σώματος για τις δυο πολιτικές πανελλαδικές συνδιασκέψεις. Αντί γι αυτό ακολούθησε μια ρεβανσιστική τακτική, που είχε σαφέστατο στόχο να δείξει σε κάθε αμφισβητία το ποιος έχει το ‘’πάνω χέρι’’ και τελικά την έξοδο.

Η μία και μοναδική φράξια στο Ε.ΠΑ.Μ. στήθηκε το φθινόπωρο του 2014 λίγο μετά το 3ο Συνέδριο. Έδρα της η Γλυφάδα και ιδρυτές της οι Κυπριώτης, Πιερρουτσάκος. Στόχος της η μετατροπή του μετώπου σε αρχηγικό κόμμα με συγκεντρωτικό εκλογικό μηχανισμό αντί για τους αυτοδύναμους πυρήνες μιας οριζόντιας δομής. Οι «ιδρυτές», αντί να σταθούν δίπλα στους νεοεκλεγμένους, αμφισβήτησαν από την αρχή τα εκλεγμένα όργανα του 3ου συνεδρίου και εύρισκαν παντού λάθη, αναποτελεσματικότητα και προβλήματα. Την ίδια την πολιτική απόφαση του συνεδρίου για τις συμμαχίες και την προσπάθεια δημιουργίας του τρίτου πόλου την έβαλαν στο στόχαστρο αργότερα, προβάλλοντας την πολιτική της μοναδικότητας του Ε.ΠΑ.Μ. και των «ώριμων συνθηκών», που επέτρεπαν να πάρει το Ε.ΠΑ.Μ. την εξουσία. Σχετικά άρθρα γράφτηκαν από τους Κυπριώτη, Κουμαρέλλα. Έβλεπαν την έλευση των εκλογών με λίστα και έσπευδαν ώστε να έχουν τον πρώτο λόγο στην κατάρτισή της. Άλλωστε ήσαν αυτοί που πίστευαν πως «ήρθε η σειρά μας» για την ανάθεση. Αυτή η ομάδα δε χρειαζόταν να γίνει πολυάριθμη. Της αρκούσε να πείσει τον Δημήτρη Καζάκη, μιας και όλος ο σχεδιασμός είχε τον ίδιο στο επίκεντρο. Δεν ξέρω πότε το κατάφερε ή ίσως αν συμμετείχε και ο ίδιος από την αρχή. Η δημόσια αποκάλυψη όμως των προθέσεων του ίδιου του Δημήτρη Καζάκη για την πορεία του μετώπου, έγινε μόλις την παραμονή του 4ου Συνεδρίου με άρθρο του στον προσυνεδριακό διάλογο.

Σε αυτό το άρθρο υιοθετεί όλα όσα η φράξια καταλόγιζε, σχεδόν αμέσως μετά το 3ο συνέδριο, στην τότε Π.Γ. του μετώπου και, αφού τα διανθίζει με επαναστατικές κορώνες, καταλήγει στο ζουμί, όπου φτάνει να αυτοχαρακτηριστεί με τον τίτλο του αρχηγού, έτσι όπως μόνον ο Δημήτρης Κυπριώτης μέχρι τότε τον αποκαλούσε.

«Η μεγάλη πλειοψηφία, καθώς έχει χάσει τις σταθερές της, απαιτεί αρχηγό, ηγέτη, για να την οδηγήσει έξω από το σημερινό αδιέξοδο και το ΕΠΑΜ οφείλει να της δώσει αυτή την ηγεσία. Χωρίς όμως να μηρυκάζει ό,τι κάνουν όλοι οι άλλοι. Δεν αρκεί να πειστεί η μάζα για το δίκιο των αιτημάτων μας. Αν η μεγάλη μάζα δεν ταυτιστεί με συγκεκριμένα πρόσωπα, που στα μάτια της εκφράζουν όχι μόνο τα αιτήματα και την πολιτική φιλοσοφία της ανατροπής που πρεσβεύει το Μέτωπο, αλλά και την ικανότητα να την βγάλουν από το σημερινό αδιέξοδο, τότε είναι αδύνατον να κερδηθεί.
Το συνέδριο μας οφείλει να επιλέξει τους καλύτερους. Η ηγετική ομάδα οφείλει να απαρτίζεται από μια Πολιτική Γραμματεία 7 ή το πολύ 9 μελών. Η Πολιτική Γραμματεία κατ’ εξαίρεση του καταστατικού και μέχρι το επόμενο συνέδριο, θα έχει και τις ευθύνες που καταστατικά ανήκουν στο Οργανωτικό Γραφείο. Επομένως δεν χρειάζεται εκλογή ΟΓ από το συνέδριο. Επικεφαλής της ΠΓ θα είναι 3 Γραμματείς. Τα υπόλοιπα οργανωτικά παραμένουν ως έχουν.

Έχει μεγάλη σημασία να καταλάβουμε ότι πάμε ως Μέτωπο σε μάχη, που ίσως εξελιχθεί σε μάχη των μαχών για τη χώρα, το λαό και φυσικά το ΕΠΑΜ. Χρειαζόμαστε συγκρότηση μάχης. Χρειαζόμαστε ηγετική ομάδα «στρατηγών» ικανών να κινητοποιήσουν όχι μόνο πολιτικά, αλλά πρακτικά και οργανωτικά το Μέτωπο. Όχι μόνο το Μέτωπο, αλλά κι όλες τις ικανές κοινωνικοπολιτικές δυνάμεις που μπορούν να συστρατευθούν μαζί του. Να γιατί η νέα Πολιτική Γραμματεία οφείλει να έχει την ευθύνη, όχι μόνο της πολιτικής, αλλά και της οργανωτικής συγκρότησης του ΕΠΑΜ».

Χωρίς αμφιβολία, ο Δημήτρης Καζάκης είχε το δικαίωμα να καταθέσει μια τέτοια πρόταση, έστω κι αν επρόκειτο για ριζική ανατροπή του καταστατικού και της ιδρυτικής μας διακήρυξης. Το ότι όμως την δημοσίευσε την παραμονή του συνεδρίου ήταν τακτική αιφνιδιασμού, έτσι ώστε να μην προλάβουν οι σύνεδροι ούτε καν να την διαβάσουν, πολύ περισσότερο να σκεφτούν και ν΄ αντιδράσουν.

Στο ίδιο το συνέδριο η τακτική πήρε και ψευδοπολιτικό χαρακτήρα με κορώνες για τη μοναδικότητα του Ε.ΠΑ.Μ. και τη ρητή δέσμευση για καμιά συνεργασία με κανένα.

«Το 4ο Συνέδριο δεσμεύει το Μέτωπο να μην υπάρξει τώρα και στο μέλλον κανενός είδους πολιτική συνεργασία με πρόσωπα, δυνάμεις, ομάδες και σχήματα που ψήφισαν ή στήριξαν το καθεστώς κατοχής και τους νόμους του. Το ΕΠΑΜ δεν θέλει να έχει σχέση με κανέναν συνένοχο του σημερινού καθεστώτος των αδίστακτων δολοφονιών είτε με τη μορφή των αυτοκτονιών, των δήθεν εργατικών ατυχημάτων ασυδοσίας, είτε με τη δημογραφική γενοκτονία του λαού μας. Το Μέτωπο δεν θα γίνει το άλλοθι για κανέναν από αυτούς, όταν στο άμεσο ή απώτερο μέλλον προσποιηθούν μετάνοια».

Εδώ φωτογραφίζει κυριολεκτικά τον ίδιο το Λαφαζάνη, που στον τομέα της δικής του υπουργικής ευθύνης είχε συμβεί το εργατικό ατύχημα. Όλες αυτές οι υπερβολικές διατυπώσεις έγιναν προκειμένου να δημιουργηθεί πόλωση και κλίμα, που θα ευνοούσε την υπερψήφιση της απόφασης.
Μικρή σημασία είχε ότι ο ίδιος ο Δημήτρης Καζάκης γνώριζε πως μπροστά μας είχαμε ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις και πως πολλά από τα τότε δεδομένα θα ανατρέπονταν.

Παραβιάζοντας την απόφαση που ο ίδιος εκμαίευσε στο συνέδριο, έσπευσε, τέσσερις μόλις μήνες αργότερα, να ζητήσει εκλογική συνεργασία από τη ΛΑ.Ε.

Είπα παραπάνω πως η ηγετική φράξια βγήκε από το συνέδριο πληγωμένη και αυτή ήταν μια μόνο από τις πληγές της. Οι άλλες πληγές που απαριθμώ είναι

1. Η έλλειψη απόφασης πολιτικού σχεδιασμού και συγκεκριμένης οργανωτικής δομής από το ίδιο το συνέδριο.

Πού ακούστηκε να γίνεται ένα ολόκληρο συνέδριο, μόνο και μόνο για να εξουσιοδοτήσει επτά εκλεκτούς να κάνουν τη δουλειά που θα έπρεπε να έχει ολοκληρώσει το ίδιο ως ανώτατο σώμα του μετώπου;

Μεγάλο έλλειμμα αυτό και το γνώριζε ο Δημήτρης Καζάκης. Γι αυτό στο 49:43 της 4ης μέρας, Β΄ μέρος, λέει και ξαναλέει με έμφαση, πως οι 7 δεσμεύονται και χρονικά να φέρουν μέσα σε ένα μήνα σε όλους τους πυρήνες το πολιτικό σχέδιο και την οργανωτική δομή για συζήτηση, τροποποίηση, εμπλουτισμό και έγκριση. Δέσμευση που δεν τήρησε ούτε στον ένα μήνα αλλά ούτε κι όταν παρήλθαν το δημοψήφισμα και οι εκλογές.

2. Το σύνολο των απαντήσεων που έδωσε ο Δ. Καζάκης το ίδιο πρωινό της τέταρτης ημέρας του συνεδρίου

Ακούστε προσεκτικά από το επίσημο site το συγκεκριμένο video. Θα εκπλαγείτε με τον τρόπο που διασκεδάζει τους φόβους και τις ανησυχίες των ερωτώντων, με υποσχέσεις πως τίποτα δεν αλλάζει, πως οι επιτροπές θα συγκροτούνται από εθελοντές και θα εκλέγουν τους συντονιστές τους, πως η Π.Γ. θα είναι έρμαιο στην ανελέητη κριτική των πυρήνων και πως οι πυρήνες θα μπορούν να ανακαλέσουν τους εκλεγμένους. (από το 49:43 έως 1:47 4η μέρα Β΄μέρος)

Τίποτα απ` αυτά δεν τηρήθηκε. Ήσαν απλώς λόγια για την καθησύχαση και τη χειραγώγηση των συνέδρων.

Δείτε τι συνέβη όταν ο πυρήνας Αχαρνών ζήτησε την ανάκληση του – πρόσκαιρα και κατά λάθος αναπληρωματικού μέλους της Π.Γ. – αντιγραφέα ανακοινώσεων, Ιεροδιάκονου. Η προστασία του, εκ μέρους των ‘’ιδρυτών’’, ήταν απόλυτη, παρά το χοντροκομμένο ατόπημα, που δεν ήταν απλώς η αντιγραφή και η παγίδευση της Π.Γ. αλλά και μια πολιτικά λαθεμένη ανακοίνωση, όπως κατέδειξε η διορθωτική του συνδικαλιστικού που ήλθε εξ εσπερίας. Τόση προστασία που, δικαίως, του έχει πλέον απονεμηθεί το προσωνύμιο της «ιερής αγελάδας». Να μην ξεχνάμε βέβαια πως παρόμοιες τακτικές προστασίας των ‘’ιδρυτών’’ είχαμε και παλιότερα, όπως με την αποτραπείσα τελικά αλλά επίμονη προσπάθεια να φορτωθεί το λάθος Κυπριώτη, με την αλήστου μνήμης ανακοίνωση της επίσκεψης Σόιμπλε, στην κεντρική γραμματεία και στη Μάρα Λεβίδη.

3. Το χειροκρότημα στην παρέμβαση του Τάσου Κώνστα

Με την ομιλία του ο Κώνστας αντιπαρατέθηκε στην πρόταση Καζάκη και διακόπηκε με επιδοκιμαστικό χειροκρότημα (3:29 Δεύτερη μέρα Β΄μέρος). Αμέσως μετά το τέλος της ομιλίας, ο Δημήτρης Καζάκης αποφάσισε να πάρει το λόγο με το έτσι θέλω εκτός διαδικασίας και χωρίς την άδεια του προεδρεύοντος Αλεξανδρή, που προσπαθούσε να σώσει τα προσχήματα. Οργισμένος και χτυπώντας το χέρι του (3:40), ο Καζάκης έπαιξε το εκβιαστικό χαρτί της απόσυρσης της πρότασής του και της αποχώρησης. Για το παλιό αυτό κόλπο παραπέμπω στο άρθρο του Αλέξη Ξιφαρά που το αποκαλύπτει μέσω του Michels.

Ήταν τυχαίο ότι διέκοψε τόσο άτσαλα τη διαδικασία τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή; Να θυμίσω πως είμαστε ακόμη αρκετά πριν από τη μέση των ομιλιών και προφανώς θέλησε με τον εκβιασμό, να κόψει την όρεξη για κριτική και αντιρρήσεις από τους επόμενους που θα ακολουθούσαν.
Ακολούθησε το θέατρο του παραλόγου με τον «θυμωμένο» Καζάκη να αποχωρεί και τους Κυπριώτη, Πιερρουτσάκο να τον ακολουθούν (3:45). Η επαίσχυντη αυτή σκηνή έχει απαθανατιστεί και στο σχετικό video του συνεδρίου. Σκηνές απείρου κάλλους διημείφθησαν στο φουαγιέ και στους γύρω δρόμους, με πολλούς συναγωνιστές να τρέχουν να επαναφέρουν τον Καζάκη στο συνέδριο. Τελικά επήλθε συμφιλίωση, αλλά ο Δημήτρης Κυπριώτης την επόμενη μέρα, με τη γνωστή ευφράδεια και τα συνηθισμένα ακαταλαβίστικα μισόλογα, φρόντισε να επιτεθεί προσωπικά στον Τάσο Κώνστα δυναμιτίζοντας ξανά το συνέδριο.

4. Οι καθυστερήσεις, τα νάζια, οι εκβιασμοί.

Είχα την ατυχία να είμαι στην έδρα του προέδρου του συνεδρίου, όταν η μοναδική πρόταση για την πολιτική και οργανωτική απόφαση καθυστερούσε, έτσι ώστε να φτάσει κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή πριν τις ψηφοφορίες και να τεθεί το δίλημμα: ή αυτήν ή τίποτα. Τον διαχωρισμό που πρότεινα στο πολιτικό και οργανωτικό σκέλος, τον αρνήθηκε ο Δημήτρης Καζάκης. Η τακτική ήταν και πάλι ο εκβιασμός. «Ή όλη την πρόταση ή την παίρνω και φεύγω». Σκέφτηκα να θέσω στο σώμα τη διαδικαστική πρόταση για τον διαχωρισμό, αλλά δεν το τόλμησα κι αυτό ήταν λάθος μου και λιποψυχία. (2:12 4η μέρα Β΄μέρος) Έκτακτες οι συνθήκες είχε πει, προσωρινή και η αναστολή άρθρων του καταστατικού. Θυμίζει κάτι Σίγουρα, ναι!

Στη συνέχεια πρότεινε ποιους 8 (οκτώ) θέλει για συνεργάτες του στο μοναδικό ολιγομελές όργανο του μετώπου. Οι σύνεδροι όμως άρχισαν να ρίχνουν βροχή τις προτάσεις και οι υποψήφιοι ξεπέρασαν τους 30. Νέα αποχώρηση του Δημήτρη Καζάκη γιατί η πρόταση που μόλις είχε υπερψηφιστεί, δεν είχε γίνει κατανοητή ούτε από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της.(2:36 4η μέρα Β΄μέρος). Ακόμη και ο Κυπριώτης, για να ανταποδώσει φιλίες, είχε σπεύσει κι αυτός να προτείνει άλλους για το μοναδικό όργανο των «στρατηγών» της επικείμενης «μάχης των μαχών». Εκεί στον αναβρασμό, τη λύση προσπάθησε να δώσει ο Γρηγόρης Πιερρουτσάκος, που πρότεινε να αφήσουμε το Δημήτρη Καζάκη να διαλέξει αυτός ποιους θέλει δίπλα του και να μην ψηφίσουμε καθόλου. Δίκιο είχε. Τελικά, αυτή ήταν η πιο ταιριαστή διαδικασία μετά από όσα κωμικοτραγικά είχαν προηγηθεί. Ο Γρηγόρης, χωρίς να το αντιληφθεί, είχε προτείνει το καλύτερο φινάλε για τη φαρσοκωμωδία που παίζαμε. Χρειάστηκε ειδική απόφαση του συνεδρίου, που υποχρέωνε το Δημήτρη Καζάκη να επανέλθει στην αίθουσα και να θέσει υποψηφιότητα, αφού όλοι σχεδόν οι προτεινόμενοι, πλην 4 ηρωικών, απέσυραν τις δικές τους υποψηφιότητες. Στο μεταξύ από το προεδρείο, προσπαθούσα να σώσω τα προσχήματα μιας δήθεν δημοκρατικής διαδικασίας, ενώ ο συμπροεδρεύων Σινιόσογλου είχε ήδη εξαντληθεί και είχε αποσυρθεί με στομαχόπονο. Κι εκεί που νόμιζε κανείς πως τελειώσαμε και θα ψηφίσουμε, είχαν αποσύρει την υποψηφιότητα συμπάσχοντες και οι δυο εκλεκτοί των εκλεκτών. Επέστρεψαν και ζητούσαν κι αυτοί ειδική απόφαση του συνεδρίου. Οι Κυπριώτης και Κουμαρέλλας. Εκεί παραλίγο να κλατάρω κι εγώ.

5. Η ξεχασμένη απόφαση του συνεδρίου για δυο πανελλαδικές συνδιασκέψεις

Μετά την απόφαση, και παρά τις διαβεβαιώσεις πως η δημοκρατία θα ξεχειλίζει μέσα από την πειθαρχία, πως την Π.Γ. θα την ελέγχουν διαρκώς οι πυρήνες, ότι οι «στρατηγοί» θα είναι ανακλητοί και ότι το υπόλοιπο καταστατικό θα ισχύει, πολλούς από τους συνέδρους άρχισαν να τους ζώνουν τα φίδια. Σου λέει, πολλές έκτακτες εξουσίες αναθέσαμε, κάτσε να το μαζέψουμε λιγάκι. Έτσι το σώμα ανήσυχο, για καλό και για κακό, υπερψήφισε πρόταση του Γιώργου Αγγελόπουλου για δυο πανελλαδικές πολιτικές συνδιασκέψεις. Μία το Φθινόπωρο και μια στις αρχές του 2016. (Πρόκειται για άλλη μια απόφαση του συνεδρίου που παραβιάστηκε).

6. Η ρημάδα η κάλπη

Με επιμονή, ο Δημήτρης Καζάκης, φωτογράφιζε τον οργανωτικό που επιθυμούσε δίπλα του. «Κάποιον που να γνωρίζει εγκυκλοπαιδικά το Ε.ΠΑ.Μ.» έλεγε. Εγκυκλοπαιδικά, δηλαδή αυτός που έχει ένα μεγάλο εύρος γνώσεων για πρόσωπα και πράγματα μέσα στο μέτωπο. Γνώσεις που αποκτιούνται μέσα από ένα δίκτυο πληροφόρησης που το αποτελούν, εκτός από τους χαριεντισμούς και την ευνοιοκρατία, ανάμεσα στ’ άλλα, και οι γνωστοί πληροφοριοδότες. Άλλωστε τον είχε αναφέρει πρώτο-πρώτο στους προτεινόμενους. Από την κάλπη όμως βγήκε 5ος ο Πάπυρος Λαρούς, αυτός που πάντα προβάλλεται ως ο αντ΄ αυτού. Οι άλλοι εκλεκτοί ιδρυτικοί έμειναν μετεξεταστέοι. Ο Όθων Κουμαρέλλας τελευταίος αναπληρωματικός και ο Γιώργος Ιεροδιάκονος στα αζήτητα. Ο ίδιος ο Δημήτρης Καζάκης, για πρώτη φορά, επιδοκιμάστηκε μόλις από το 50% των συνέδρων. Αχ αυτή η ρημάδα η κάλπη, όπου οι σταυροί ήσαν πανάκριβοι, μιας και ήσαν μόνο τρεις και η ψηφοφορία μυστική!

Την επομένη του συνεδρίου η ιδρυτική ομάδα για να απαλύνει τον πόνο του νέου οργανωτικού γραμματέα, έσπευσε να κατοχυρώσει τη θέση του και στο τροποποιημένο καταστατικό που έστειλε στις δικαστικές αρχές. Χωρίς να υπάρχει απόφαση του συνεδρίου, που είναι το μόνο αρμόδιο για τις τροποποιήσεις του καταστατικού, πέρασε στο άρθρο 35 και τη θέση του οργανωτικού γραμματέα. Η δικαιολογία που μας είπε ο Δημήτρης Καζάκης στην περιφερειακή συνδιάσκεψη της Σπάρτης, ότι δηλαδή ήταν απαίτηση του Αρείου Πάγου, καταρρίπτεται από το γεγονός ότι, όσο και να ψάξετε, δε θα βρείτε κανένα άλλο κόμμα που να έχει καταγραμμένη αυτή τη θέση στο καταστατικό του.
Απαρίθμησα παραπάνω αυτά που χαρακτήρισα πληγές για την ηγετική ομάδα, για να εξηγήσω ακόμη και σε μένα τον ίδιο, γιατί επικράτησε τελικά αυτός ο πρωτόγνωρος ρεβανσισμός και η επιλογή της διαίρεσης και της εκδίωξης όλων όσοι τόλμησαν να εκφράσουν διαφορετική άποψη στον πολιτικό διάλογο του μετώπου, απολύτως στα πλαίσια του καταστατικού.

Αν πιάσει κανείς μια-μια τις ενέργειες της ηγετικής ομάδας, θα διαπιστώσει ότι σχεδιάστηκαν στη βάση μιας σκληρής και άκαμπτης στάσης, που ταίριαζε στο δυναμικό, ηγετικό προφίλ του αρχηγού και στα νέα χαρακτηριστικά του κόμματος, τα οποία ήθελαν να δώσουν πλέον στο Ε.ΠΑ.Μ. Το κόμμα που θέλουν πρέπει να δείχνει σταθερό και ακλόνητο, να εμπνέει εμπιστοσύνη με το δυναμισμό του αρχηγού του, έτσι ώστε ο φοβισμένος «κοσμάκης» να στηριχτεί πάνω του. Το κόμμα πρέπει να δείχνει μπετόν αρμέ. Οι διάφοροι ανήσυχοι πρέπει ή να υποταχτούν ή να σηκωθούν να φύγουν. Αυτή η τακτική της πυγμής, σε συνδυασμό με την εκδικητικότητα και το μένος της πληγωμένης φράξιας των ‘’ιδρυτών’’, οδήγησε τόσους και τόσους συναγωνιστές αλλά και ολόκληρους πυρήνες στην αποχώρηση. Η δική μου έκκληση «να μη φύγει κανένας» έπεσε στο βρόντο. Λες και είπα να μη μείνει κανένας. Επειδή ανάμεσα στα άλλα που διαδίδουν για μένα είναι πως ηγούμαι της φράξιας των διαφωνούντων, οφείλω να ομολογήσω πως, αν ήταν έτσι, τότε θα είχα αποτύχει παταγωδώς. Επικράτησε το ΧΑΟΣ ! Άλλοι άρχισαν να αποχωρούν, άλλοι να στέλνουν μέηλ οριζόντια, άλλοι να κάνουν δημόσια κριτική από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κ.ο.κ. Έτσι έληξε άδοξα η δήθεν καριέρα μου ως αρχιφραξιονιστή!

Το επόμενο συνέδριο, το 5ο, είναι ένας γρίφος. Όχι πολύ δύσκολος βέβαια. Αν δεν είχαν αποχωρήσει όλοι αυτοί οι συναγωνιστές, θα φρόντιζε η Π.Γ., σύμφωνα με τον πολιτικό σχεδιασμό που είχε εκπονήσει, να επιβραβεύσει τους συμφωνούντες και να φροντίσει ώστε οι διαφωνούντες να μην έφταναν στο συνέδριο, μιας και οι πυρήνες τους θα χαρακτηρίζονταν «στάσιμοι» ή δεν θα έπιαναν τα πλάνα τους για ανάπτυξη και για διπλασιασμό των δυνάμεών τους. Νομίζετε μήπως ότι κάνω δίκη προθέσεων; Δείτε τις αναφορές τους για τη Νότια Πελοπόννησο, όπου για μεν τη Λακωνία είπαν πως έπιασε τους στόχους, επειδή χώρισαν τα ίδια τα μέλη του πυρήνα σε δυο πυρήνες, ενώ τη Μεσσηνία την χαρακτήρισαν στάσιμη. Στάσιμη λοιπόν η Μεσσηνία, παρά την αύξηση των μελών της, παρά το πλήρες ψηφοδέλτιο με 7 υποψήφιους στις εκλογές και την τεράστια προσπάθεια των υποψηφίων της που δεν άφησαν χωριό, πανηγύρι, λαϊκή αγορά, χωρίς να στήσουν τον πάγκο του Ε.ΠΑ.Μ; Που δεν άφησαν ραδιόφωνο ή τηλεοπτικό σταθμό χωρίς συμμετοχή και τοίχο χωρίς σύνθημα; Παρά την ανελλιπή οικονομική τους συνεισφορά, την κάλυψη με μέλος τους των ελλείψεων του ψηφοδελτίου της Αρκαδίας, τη συμβολή τους στη δημιουργία του πυρήνα στην Τρίπολη και την επανεκκίνηση του πυρήνα στη Σπάρτη; Αυτός ο πυρήνας της Μεσσηνίας με όλη αυτή τη δραστηριότητα, πήρε τον χαρακτηρισμό «στάσιμος» από τον οργανωτικό γραμματέα. Με ανάλογα κριτήρια θα εφάρμοζε ο Πάπυρος Λαρούς την απόφαση της Π.Γ. για τον πολιτικό σχεδιασμό και θα κανόνιζε ποιος θα φτάσει στο συνέδριο. Μάλιστα, δεν θα υπήρχε βιάση και το συνέδριο θα μπορούσε να γίνει, όχι τον Ιούνιο αλλά μέσα στο 2016 με μια διευρυμένη ερμηνεία του καταστατικού που το προβλέπει «ετήσιο». Έτσι ώστε να υπάρξει χρόνος να πιάσουν τόπο οι οργανωτικές προσπάθειες για την ίδρυση νέων πυρήνων καθαρών και αμόλυντων.

Μετά όμως από τις αποχωρήσεις, το πιο πιθανό είναι πως το συνέδριο θα γίνει στην ώρα του. Μάλιστα, θα είναι υποδειγματικά «δημοκρατικό». Τα άρθρα του καταστατικού που ανεστάλησαν, θα επανέλθουν. Είναι πιθανή ακόμα η επανεκλογή ενός εθνικού συντονιστικού συμβουλίου των 35-45 μελών. Όλοι αυτοί οι Γ.Ο.Π. που διορίστηκαν πρέπει να νομιμοποιηθούν. Θα επανέλθουμε στην κανονικότητα και την ηρεμία. Άλλωστε, ο Δημήτρης Καζάκης είχε πει πέρυσι – όταν ρωτήθηκε «γιατί μόνο 9» -, πως δεν βλέπει άλλους κατάλληλους και πως ελπίζει του χρόνου με τη νέα οργανωτική δομή να έχουν αναδειχτεί πολλά στελέχη. Ένας ολόκληρος χρόνος εκπαίδευσης στη σύμφωνη γνώμη και στην πειθαρχία που επιβάλλουν οι αυλικοί, είναι επαρκής γι αυτό.

Με όλα αυτά δεν θέλω να προδικάσω τίποτα, μιας και μέσα στο ΕΠΑΜ παραμένουν πολλοί φλογεροί αγωνιστές – πολύ περισσότεροι από όσους έχουν αποχωρήσει – που η ιδρυτική μας διακήρυξη και οι δημοκρατικές αρχές λειτουργίας έχουν περάσει στο DNA τους. Πιστεύω όμως ότι και το επόμενο συνέδριο δεν θα λύσει το εμπεδωμένο πλέον έλλειμμα δημοκρατίας στο μέτωπο, μιας και αυτό καθιερώθηκε ως δήθεν δικαιολογημένο από τις «έκτακτες συνθήκες» που θα γίνονται όλο και πιο έκτακτες. Ενδεχομένως, ακόμη και οι αποχωρήσεις και τα κείμενα που δημοσιεύτηκαν, να λειτουργήσουν αντίστροφα στην κατεύθυνση της συσπείρωσης γύρω από την ηγεσία. Μετά από όσα συνέβησαν, το ΕΠΑΜ είναι καταδικασμένο πλέον να διώκει όποιον έχει τελείως ή ελαφρώς διαφοροποιημένη άποψη. Δυστυχώς φοβάμαι πως θα επικρατήσουν οι καταγγελίες , τα αλληλοκαρφώματα και η καχυποψία για κάθε διαφορετική γνώμη. Η τακτική της μηδενικής ανοχής στην αντίθετη άποψη ή σε όσους αρνούνται να προσκυνήσουν, οδηγεί νομοτελειακά σε περιχαράκωση και εντέλει σε περιθωριοποίηση του ΕΠΑΜ. Το έλλειμμα δημοκρατίας μεταφράζεται υποσυνείδητα στην άκριτη αποδοχή της αυθεντίας του αρχηγού, οπότε μοιραία χαρακτηρίζονται ως αποστάτες όσοι διαφωνούν με τον αρχηγό. Έτσι το ΕΠΑΜ μετατρέπεται, από μια ελπιδοφόρα μετωπική οργάνωση, σε μικρό αρχηγικό κόμμα, που βέβαια δεν μπορεί ούτε να πείσει το μεγάλο μέρος της κοινωνίας, ούτε να δώσει λύση στα προβλήματα, αφού τη λύση δεν θα τη δώσει πλέον ο ίδιος ο λαός «αυτοπροσώπως» αλλά η αυθεντία του κόμματος. Στις έκτακτες συνθήκες, η απάντηση ήταν και θα είναι η ενότητα και η πλατιά διευρυμένη συσπείρωση των διαφορετικών απόψεων και όχι ο συγκεντρωτισμός, η περιχαράκωση και η περιθωριοποίηση.

Μιας και έχουν ακουστεί πολλά για όσους αποχώρησαν, και μάλιστα πολύ πριν αποχωρήσουν, από τότε που άρχισαν να γράφουν στον πολιτικό διάλογο, θέτω το ερώτημα ευθέως: Tι είναι αυτοί;
Ο Κατσούλης, η Κοέδρου, ο Ξιφαράς, ο Αλεξανδρής, ο Σινιόσογλου, ο Αρχοντουλάκης, η Κεραμιώτη, ο Βενιός, η Κριτσωτάκη, η Χατζηδάκη, ο Χαρώνης, ο Πουλάκης, η Βαρθολομαίου, η Μπερβανάκη, ο Κατσιάρης, η Κουρή, ο Μέντζας, η Λεβίδη, ο Λασκαράτος, ο Παπαϊωάννου, οι πυρήνες Μοσχάτου, Ιλίου, Αχαρνών, Καλαμάτας, Ραφήνας, Κέρκυρας τι είναι;

Είναι πράκτορες; Είναι βαλτοί από άλλα κόμματα;

Στ αλήθεια πιστεύει κανείς πως έχει έστω κι ένας απ’ αυτούς σχέση με Παπαδόπουλο, Πατέλη, Αποσκίτη, Πατάρι, Σουφλή, κλπ.; Για ποιον ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΜΕΝΑ, έστω και έναν από αυτούς, θα τολμήσει κάποιος να πει πως αποφάσισε να πάει σε άλλο κόμμα και εξυπηρετεί αυτό το σκοπό; Τι είναι αυτοί; Πολιτευτές που αλλάζουν κόμματα; Είναι αριστεροί, άθεοι, χριστιανοί, δεξιοί; Έχουν όλοι τους ενιαία ιδεολογία ή πολιτική τοποθέτηση; Τι στο διάολο τους έπιασε όλους μαζί;
Όλοι αυτοί είναι απλώς επαμίτες και τίποτα παραπάνω. Μια ιδρυτική διακήρυξη και η θέση «ο λαός αυτοπροσώπως» είναι το κοινό τους χαρακτηριστικό, όπως και όλων των άλλων συναγωνιστών που παραμένουν στο ΕΠΑΜ.

Μη ψάχνεστε για πράκτορες και για αλλότριους σκοπούς. Κατάντησε γελοίο. Κανείς δεν σας πιστεύει πια.

Ποιος έκανε «φραξιονιστική δράση με όρους ΚΝΕ δεκαετίας 70», όπως ανέφερε ο Δημήτρης Καζάκης στη συνδιάσκεψη στη Σπάρτη; Κατ’ αρχάς η διατύπωση είναι για γέλια, μιας και στα 70 δεν υπήρξε φραξιονισμός στην ΚΝΕ. Υπήρξε στα τέλη της δεκαετίας του 80, όταν είχα ήδη αποχωρήσει – και δεν την έζησα. Άλλοι μέσα στο ΕΠΑΜ, καμιά δεκαριά χρόνια νεώτεροι μου, έζησαν από κοντά αυτή την περίοδο και τη γνωρίζουν καλά.

Η μοναδική φράξια όσων από τους «ιδρυτές» έχουν απομείνει, ήλθε συντεταγμένη και καλά προετοιμασμένη στο 4ο συνέδριο, το κέρδισε, αλλά βγήκε πληγωμένη και εκδικητική. Εκεί δεν είχε αντίπαλο, μιας και όσοι θέλαμε να υπερασπιστούμε την ιδρυτική μας και τις αρχές λειτουργίας μας, πήγαμε εκεί με όλη την καλή προαίρεση, αλλά και την πεποίθηση πως στο ΕΠΑΜ δεν μπορείς τελικά να πας κόντρα στον Καζάκη. Πολύ περισσότερο αιφνιδιάστηκαν τα μέλη της τότε Π.Γ., που δεν είχαν καταφέρει να απογαλακτιστούν και άκουγαν σιωπηλοί την επίθεση του Δημήτρη Καζάκη για την θητεία τους, λες και έλειπε στο εξωτερικό και δεν ήταν όλο αυτόν τον καιρό δίπλα τους και κοντά τους. Έδινε την εντύπωση πως τους την είχε στημένη και τους περίμενε στη γωνία. Μέτραγε όλο αυτόν τον καιρό τα δήθεν λάθη τους χωρίς να παρεμβαίνει, με σκοπό να έλθει στο συνέδριο και να αναδείξει πόσο αναντικατάστατος είναι. Άλλοι πάλι από μας, δεν είχαμε συνειδητοποιήσει το μέγεθος της αντιδημοκρατικής εκτροπής και είχαμε την ύστατη ελπίδα, πως ακόμη και μετά από μια τέτοια απόφαση, η τακτική της Π.Γ. θα ήταν ενωτική, μιας και κανείς δεν περισσεύει, ιδιαίτερα στις «έκτακτες συνθήκες».

Συγχωρείστε μου τη μακροσκελή αυτή επιστολή αλλά τη δικαιούμαι μετά από 4,5 χρόνια. Κλείνω με μερικές απαντήσεις σε διαδώσεις που φτάνουν στ αυτιά μου και τις ξέρετε καλά και με μια προσωπική εκμυστήρευση.

Στη συνδιάσκεψη της Θεσσαλίας, αλλά και στις Αχαρνές, ειπώθηκε πως είναι 2 αποχωρήσαντες και 4 μέλη που κάνουν παρέα με το Λαφαζάνη και του υπόσχονται να του κουβαλήσουν το μισό ΕΠΑΜ. Μάλιστα, την πληροφορία την έδωσε ο ίδιος ο Λαφαζάνης στον Καζάκη σε μια κρίση αλτρουισμού και μεγαλοψυχίας. Μα καλά με τέτοιες ανοησίες και ψέματα προσπαθούν να διαβάλουν και να συκοφαντήσουν τους συναγωνιστές που αποχωρούν; Εξαγοράστηκε, λέει, ο Κατσούλης και το προσωπικό εμπιστευτικό μέηλ, όπου εκθέτει τα προβλήματα της υγείας του και την οικονομική του κατάσταση, χρησιμοποιήθηκε ως δήθεν αποδεικτικό στοιχείο. Αυτά τα όπλα των «πληροφοριών» και της λάσπης είναι παρμένα από τη φαρέτρα της ΚΝΕ της δεκαετίας του 80, διανθισμένα με παλαιοκομματικές πασοκτζίδικες μεθόδους.

Σε ό, τι με αφορά προσωπικά, αυτά που μαθαίνω είναι πως έχω διαλύσει 4 πυρήνες, αν και όλοι όσοι ήμουνα, εκτός από τον τελευταίο της Καλαμάτας, συνεχίζουν να υπάρχουν. Οι Αμπελόκηποι με μεταφορά των μελών τους εγκαταστάθηκαν στου Ζωγράφου και ο Κεραμικός, στα Πατήσια. Όσο για την Ακρόπολη είναι μια χαρά στη θέση της. Άντεξε σε παλιότερους κλυδωνισμούς, όπως η ανακοίνωση για την επίσκεψη Σόιμπλε και ο αιφνιδιαστικός ερχομός της κ. Χαραλάμπους την τελευταία ώρα της τελευταίας συνεδρίασης πριν το 4ο συνέδριο, προκειμένου να εκλεγεί σύνεδρος. Αυτόν δεν πρόκαμα να τον διαλύσω μιας και μετακόμισα στην Καλαμάτα όπου και τα κατάφερα να διαλύσω τον εκεί πυρήνα. Τώρα, για το ποιος είναι υπεύθυνος για την αποχώρηση του πυρήνα Καλαμάτας, παραπέμπω στην ίδια την ομόφωνη επιστολή του πυρήνα. Εκεί θα δείτε πως πιθανώς ο Γιαννουλόπουλος και η χοντροκομμένη συμπεριφορά της Π.Γ. να έδωσε τη χαριστική βολή.
Ακόμη μαθαίνω πως έχασα την καρέκλα μου στην ηγεσία, σαλτάρισα και γι αυτό διαφωνώ. Να θυμίσω σε όσους κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια, πως τον Σεπτέμβριο 2013 παραιτήθηκα από τη θέση του συντονιστή του οργανωτικού γραφείου όταν είδα ότι είχε αναδειχτεί άλλος, πολύ καλύτερος και νεώτερος στα χρόνια από μένα. Έτσι το τότε Ο.Γ. με μια υποδειγματική δημοκρατική διαδικασία εξέλεξε για συντονιστή του το Γιάννη Αθανασιάδη. Δεν αποσύρθηκα στο σπίτι μου όπως άλλοι που εξαφανίστηκαν μετά το 3ο συνέδριο, αλλά έμεινα στο πλευρό του, δουλεύοντας μάλιστα περισσότερο από πριν. Στις εκλογές του 15 αρνήθηκα την πρόταση να ηγηθώ του ψηφοδελτίου στην Καλαμάτα μόνο και μόνο επειδή ήμουνα γνωστός και με θέσεις παλιότερα στο ΕΠΑΜ. Βρισκόμουνα στον πυρήνα μόλις τρεις μήνες. Ο πυρήνας είχε τη δική του ιστορία, τους δικούς του αγώνες και τη δική του δράση. Έτσι με πρότασή μου επικεφαλής του ψηφοδελτίου μπήκε ο γνωστός στην περιοχή συναγωνιστής Γιάννης Μαγγανάς. Πρότεινα να είμαι τελευταίος στη λίστα, υποδηλώνοντας έτσι την αμέριστη υποστήριξή μου στην εκλογική μας προσπάθεια. Οι συναγωνιστές μου στον πυρήνα Καλαμάτας γνωρίζουν καλά πως δεν ήμουνα όμως τελευταίος σε όλο το τρέξιμο και τη δουλειά στην προεκλογική περίοδο.

Δημόσια λοιπόν, και όχι με διαδόσεις, λέω να μαζέψουν τη γλώσσα τους όσοι – την ίδια εποχή σπρώχννονταν για μια θέση στις λίστες, στην Αθήνα. Πέντε χρόνια τώρα δεν ξεκολλούν με τίποτα από τις καρέκλες που κατέχουν, όχι χάριν της ικανότητάς τους αλλά χάρι στην κολακεία και στην προσκόλληση στον αρχηγό. Θα πρότεινα να εκσυγχρονίσουν τα «όπλα» τους με πιο μοντέρνα, φλαμπουράρικα, κόλπα. Με πληροφορίες και φήμες για οικογένειες και παιδιά. Τι λέτε, δεν είναι μια καλή ιδέα για την επόμενη λασπολογία;

Πραγματικά ήθελα να παραμείνω μέχρι το επόμενο συνέδριο του ΕΠΑΜ κι αυτή τη φορά μην έχοντας, προφανώς, την προσωπική ευθύνη για την καλή έκβαση του συνεδρίου από τη θέση του προέδρου, να έχω την ευχέρεια να εκθέσω όλες τις μεθοδεύσεις και τις ίντριγκες της ομάδας των «ιδρυτών». Πιστεύω όμως πως κάτι τέτοιο είναι και μάταιο και αναποτελεσματικό. Μου έδειξαν καθαρά την έξοδο. Είπαν πως θέλουν να απαλλαγούν από τα βαρίδια. Άρχισαν πολύ πριν τις επιστολές των αποχωρήσεων μια διχαστική πολιτική που δεν άφηνε περιθώρια συγκλίσεων. Όλα πήγαν όπως τα είχαν σχεδιάσει, εκτός από ένα. Νόμιζαν πως θα φεύγαμε σιωπηλά. Αυτές οι επιστολές αποχώρησης χαλάνε το ήρεμο κλίμα και το κυριότερο, την εικόνα ενός εν δυνάμει αξιόπιστου εκλογικού συνεταίρου στη μοιρασιά της ανάθεσης στις επόμενες εκλογές.

Θα μπορούσαν να προχωρήσουν στην οργανωτική ανασυγκρότηση που αποφασίστηκε από το συνέδριο, χωρίς να φτάσουν εκεί. Είχαν τη δυνατότητα να εκτονώσουν το κλίμα με μια πολιτική συνδιάσκεψη αντί για έκτακτο συνέδριο και με την διατήρηση του πολιτικού διαλόγου. Αντί γι αυτό προχώρησαν σε προκλήσεις, όπως πρόκληση ήταν και ο «πολιτικός σχεδιασμός» με τις αναφορές σε συμμετοχή στο συνέδριο κατ επιλογή, καθώς και η αναφορά στο τρίπτυχο «πατρίδα, θρησκεία οικογένεια». Θέλησαν να διώξουν κόσμο από το ΕΠΑΜ. Να διώξουν τους «κακομαθημένους» με τις δημοκρατικές διαδικασίες και το καταστατικό. Θέλησαν ακόμη να κόψουν την όρεξη σε όποιον μπορούσε να ελπίζει στο επόμενο συνέδριο. Γιατί όποιος και να βγει «νικητής» από ένα συνέδριο, σημασία έχει το μετά. Για την εφαρμογή των αποφάσεων πρέπει να υπάρχει γενικότερο συναινετικό κλίμα και όχι πολεμική. Σε έναν πολιτικό οργανισμό, και πολύ περισσότερο σε ένα μέτωπο, απαιτείται, εκτός από την πειθαρχία στις αποφάσεις της πλειοψηφίας, συναίνεση, καλή πίστη, προσπάθεια για σύνθεση απόψεων και ανοχή στη διαφορετική άποψη. Κυρίως το μέτωπο απαιτεί ηγεσία με ανοιχτή αγκαλιά στους συναγωνιστές και τους συμμάχους και σφιγμένες γροθιές στους αντίπαλους. Η ηγεσία του ΕΠΑΜ έχει σφίξει τις γροθιές της απέναντι σε όλους.

Όσα πικρά λόγια κι αν ανταλλάξουμε με τους συναγωνιστές μου που παραμένουν ακόμα στο ΕΠΑΜ, κατά βάθος ξέρω πως πράγματι δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο εκεί έξω. Αυτό όμως δε μπορεί να με κάνει να ακολουθώ το «μη χείρον βέλτιστον». Ποτέ δεν το έκανα στη ζωή μου. Είναι σίγουρο πως αυτά που μας περιμένουν κι αυτά που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, θα μας υποχρεώσουν να παραμερίσουμε τις διαφορές μας και να ξεπεράσουμε τις πικρές κουβέντες. Εκεί λοιπόν στους δρόμους, όταν πλέον το παιχνίδι θα έχει χοντρύνει και η όποια «κεφαλαιοποίηση των πολιτικών αγώνων» δεν θα έχει πέραση, εκεί θα σταθούμε δίπλα- δίπλα με τους συναγωνιστές μας που παραμένουν κι εκεί θα συναντηθούμε στο αναγεννημένο στη φωτιά Μέτωπο που ονειρευτήκαμε.

10/04/2016
Μανώλης Κλαμπατσέας

Τα …. ‘’βαρίδια’’ !

  

«Όποιος δε χρησιμοποιεί τα μάτια του για να βλέπει,

θα τα χρησιμοποιήσει για να κλάψει»!

[ Jean – Paul Sartre (Ζαν Πωλ Σαρτρ) – (γνωμικά) ].

Η κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στο ΕΠΑΜ, σίγουρα δεν αποτελεί «κεραυνό εν αιθρία»! Είναι απότοκος μιας μεθοδευμένης πορείας που ξεκίνησε από πολύ παλιά, στην περίοδο που μεσολάβησε μεταξύ 2ου και 3ου Συνεδρίου ! Σε μια περίοδο που άρχισαν οι πρώτες γκρίνιες των πυρήνων για έλλειμμα επαφής της ΠΓ με τους πυρήνες. Την εποχή που άρχισαν να ακούγονται οι πρώτοι ψίθυροι, αλλά και δυνατές φωνές, για «κλειστές συνεδριάσεις» της ΠΓ και για αποφάσεις …. «ερήμην της γνώμης των πυρήνων» !

Τότε ήταν που ακούστηκαν και οι πρώτοι «ψίθυροι», από πλευράς κεντρικής ηγεσίας, που άφηναν να σέρνεται το ……. «απειλητικό φάντασμα» της πρόθεσης αποχώρησης του Δημ. Καζάκη από την ΠΓ !

Ταυτόχρονα η  τακτική αυτή άρχισε να «εμπλουτίζεται» και από επιθετικούς προσδιορισμούς, που συνόδευαν τα ονόματα γνωστών στελεχών, που σήμερα απαρτίζουν το ανώτατο όργανο του ΕΠΑΜ! Κάθε όνομα διανθιζόταν από τη φράση….. «ιδρυτικό μέλος του ΕΠΑΜ» !! Τότε δεν μπορούσα να ερμηνεύσω τη σκοπιμότητα αυτής της πρακτικής. Μου την αποκάλυψε η ίδια η εξέλιξη των μετέπειτα γεγονότων.

Όσο πλησιάζαμε προς το 3ο Συνέδριο, οι …. «προθέσεις» του Δημ. Καζάκη άρχισαν να παίρνουν όλο και πιο καθαρά τη μορφή απόφασης αποχώρησης!

Έτσι, στο τελευταίο ΕΣΣ, παραμονές του 3ου Συνεδρίου, ο Δημ. Καζάκης εξέφρασε την αμετάκλητη απόφασή του για αποχώρησή του από την ΠΓ – και γενικότερα από κάθε κεντρικό όργανο – προβάλλοντας σαν αιτιολογία λόγους έλλειψης χρόνου, πράγμα που του στερούσε τη δυνατότητα ολοκλήρωσης της συγγραφικής του δραστηριότητας, τη δυνατότητα παρουσίας του στην οικογένειά του και ταυτόχρονα προβάλλοντας σαν …… «αναγκαία την ανανέωση των οργάνων από νέο στελεχικό δυναμικό, που έπρεπε να αναδείξει το ΕΠΑΜ» !

Το κυριότερο όμως επιχείρημά του ήταν ο σεβασμός του προς το ….. καταστατικό του ΕΠΑΜ, που με το άρθ. 40 όριζε (σ.σ. σκόπιμος ο Παρατατικός – παρελθοντικός χρόνος – του ρήματος «ορίζω») ότι κανένα μέλος του ΕΠΑΜ δεν μπορεί να είναι μέλος του ΕΣΣ για περισσότερες από δύο θητείες. Κάλεσε μάλιστα και τα άλλα μέλη – τής τότε ΠΓ – να πράξουν το ίδιο !

Παρά τις επίμονες προσπάθειες πολλών μελών του ΕΣΣ (και προσωπικά εμού του ίδιου – αν εξακολουθούν να έχουν μνήμη κάποιοι) να ανακαλέσει την απόφασή του- παρακάμπτοντας τον περιορισμό του άρθ. 40 του καταστατικού με συνεδριακή απόφαση – δεν έγινε κατορθωτό να πειστεί!

Φτάνοντας στο 3ο Συνέδριο, έγινε αποδεκτή η πρόταση  για ανανέωση – και αναδιάρθρωση – του ΕΣΣ με νέα πρόσωπα τα οποία θεωρούσε….. «άξια’’ (sic) και τα οποία πρότεινε ο ίδιος. Ζήτησε μάλιστα και απέσπασε απόφαση του Συνεδρίου για προσωρινή υπέρβαση του άρθ. 40, προτείνοντας να συμμετέχουν στο νέο όργανο και κάποιοι από τους ήδη υπηρετήσαντες επί δύο θητείες, ως συνεπίκουροι του έργου των νέων στελεχών !

Κρατήστε όμως κάτι, που μόνο σήμερα μπορεί να πάρει απάντηση! Μεταξύ αυτών των……. “παλιών” , που προτάθηκαν από τον ίδιο, δεν υπήρξε κανένα από τα πρόσωπα που απαρτίζουν τη σημερινή ΠΓ (!!) Τυχαίο ; Η εξέλιξη των γεγονότων απέδειξε περίτρανα ότι όχι μόνο δεν ήταν τυχαίο, αλλά, αντίθετα, ήταν προσεχτικά – – και συλλογικά – μεθοδευμένο !

Στη διάρκεια της θητείας του νέου οργάνου και της ΠΓ άρχισε να διαφαίνεται ότι …… ‘’κάτι δεν πάει καλά”!

Την ώρα που τα “νέα” στελέχη πάλευαν να διαμορφώσουν την τακτική τους για την όσο το δυνατόν καλύτερη και απρόσκοπτη δημοκρατική λειτουργία του Μετώπου, την ίδια στιγμή η απουσία την ….. “παλιών” από οποιαδήποτε δραστηριότητα του οργάνου ήταν κραυγαλέα (παρά τις προσυνεδριακές τους κορόνες περί ….. “συνδρομής τους στις προσπάθειες του νέου οργάνου”), ενώ παράλληλα άρχισαν να μεμψιμοιρούν και να σχολιάζουν, μουρμουρίζοντας σε διαδρόμους, ότι ….. “το πράγμα δεν τραβάει”, “δεν είναι κατάσταση αυτή”, “θα διαλυθεί το ΕΠΑΜ έτσι που πάμε” κ.ά.

Με τον τρόπο αυτό έφτασαν να πείσουν κάποιους πυρήνες (και κύρια της Κρήτης) να θέσουν θέμα εκτάκτου Συνεδρίου. Μια ενέργεια που κόστισε ένα τετράμηνο – τουλάχιστον – εσωστρέφειας για το Μέτωπο!

Το νέο όργανο, με δημοκρατικότατη ευαισθησία, απεδέχθη, χωρίς δεύτερη κουβέντα, την πρόταση για έκτακτο Συνέδριο, παρά το γεγονός ότι ΚΑΛΛΙΣΤΑ είχε όλες τις δυνατότητες να αμφισβητήσει (και δικαιολογημένα) τη συμπλήρωση του απαιτούμενου και αναγκαίου 30 % των μελών των αιτούντων Συνέδριο!

Έτσι – και με τέτοιου είδους μεθοδεύσεις – φτάσαμε στο περίφημο 4ο Συνέδριο !

Δυστυχώς, εκεί αποκαλύφθηκε αυτό που κυοφορούσε η όλη τακτική τών …… “ιδρυτικών μελών”, στη διάρκεια των προηγούμενων μηνών. Αποκαλύφθηκε ότι η περίφημη πρόταση για …….. “ανανέωση των οργάνων” ήταν το πρόσχημα για να αποδομηθούν και να καταρρακωθούν όσοι φάνταζαν επικίνδυνοι για την …….”απ` αρχής ηγετική ομάδα”!  Ήταν η δημοκρατική “μπανανόφλουδα» στο βηματισμό του Μετώπου για ανάδειξη νέων στελεχών! Ήταν το απαραίτητο ντεκόρ, στο έξοχα σκηνοθετημένο σκηνικό, για να γίνει κοινά αποδεκτό ότι το ….. άστρο των  “ιδρυτικών στελεχών” ήταν το “απαραίτητο και αναντικατάστατο φως” στο δρόμο του Μετώπου, στην πορεία για την απελευθέρωση της πατρίδας !

Με αυτού του είδους το σκεπτικό, ο Δημ. Καζάκης απέσπασε εκβιαστικά – υπό την απειλή αποχώρησής του από το Μέτωπο – απόφαση, σύμφωνα με την οποία η παραμονή του στην ηγεσία του ΕΠΑΜ θα κρινόταν από την προϋπόθεση ότι θα έχει το αδιαμφισβήτητο δικαίωμα, να σέρνει από κοντά του – “πακέτο” – το τσούρμο όλων αυτών που ο ίδιος έκρινε ως …… “άξιους” και “απαραίτητους” βοηθούς στο έργο του!

Τέτοια δημοκρατικά έγιναν στο 4ο Συνέδριο!

Έτσι φτάσαμε σε μια ΠΓ (απόλυτο καθοδηγητικό όργανο), που αφού τους πρώτους μήνες τους ανάλωσε στην προσπάθεια να μοιράσει “καρέκλες” στους γνωστούς …… “ιδρυτές” και “άξιους” του ΕΠΑΜ (ασχέτως αν καταβαραθρώθηκαν από τις ψήφους των συνέδρων), στη συνέχεια άρχισε να εκδίδει φιρμάνια των…… “αξίων” και εντολές σύνταξης αναφορών από τους  πυρήνες. Προχώρησε στη δημιουργία παραοργάνων, στο διορισμό “υπευθύνων”, “προέδρων”, “συντονιστών”, “περιφερειαρχών” και ενός πολυδαίδαλου οργανωτικού σχήματος, εφάμιλλο και “αντάξιο” των πιο αντιδημοκρατικών, αρχηγικών και γραφειοκρατικών κομμάτων του συστήματος.

Διεμήνυσε προς τους πυρήνες ότι πρέπει να λo
γοδοτούν προς την ΠΓ για την επαρκή δράση και δραστηριότητά τους επί ….. ποινή διάλυσής τους και σύστασης νέων …… “υγιών” πυρήνων (!!).

Στις πρώτες αντιδράσεις, το ραδιόφωνο του e-roi άρχισε να μεταδίδει άσματα του στυλ ….. ‘’σε όποιον αρέσουμε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε’’ και … ‘’σε όποιον δεν αρέσουμε …. τα κουβαδάκια του και σε άλλη παραλία’’ !!

Με αυτήν την τακτική άρχισε η εσωστρέφεια των πυρήνων, η εγκατάλειψη δράσεων, η μουρμούρα και το κυνήγι μαγισσών. Ταυτόχρονα άρχισαν και οι πρώτες μεμονωμένες παραιτήσεις άξιων μελών και στελεχών, που όλα τα προηγούμενα χρόνια είχαν προσφέρει τον εαυτό τους ανάλωμα στην υπόθεση του στεριώματος του Μετώπου και της απελευθέρωσης της πατρίδας μας !

Πολλά από τα αιτήματα πυρήνων, προς την ΠΓ, που ζητούσαν έκτακτο συνέδριο για την αποκατάσταση της ηρεμίας και της απρόσκοπτης λειτουργίας του Μετώπου, αποκρύπτονταν (σε αντίθεση με την πρακτική που ακολούθησε η προηγούμενη ΠΓ σε ανάλογα αιτήματα πυρήνων της Κρήτης, τα οποία δημοσιοποίησε άμεσα και άνοιξε διάλογο, με κατάληξη το “δημοψήφισμα” και την προσφυγή σε έκτακτο συνέδριο).

Ακολούθησαν παραιτήσεις – από το όργανο – μελών της ΠΓ, τα οποία δήλωσαν την αδυναμία τους (κατά βάση την αντίρρησή τους) να υπηρετήσουν μια τέτοια οργανωτική δομή και μια τακτική, που ήταν ξένη για τα ήθη του Μετώπου !

Μια απ` αυτές τις παραιτήσεις – αυτή του συν. Τάσου Κώνστα – συνοδεύτηκε από επιστολή του ίδιου προς την ΠΓ με την οποία εξηγούσε τους λόγους που τον ώθησαν σε παραίτηση από την ΠΓ.

Η επιστολή αυτή αντιμετωπίστηκε με τρόπο ανοίκειο και βλάσφημο από την κ. Χαραλάμπους η οποία ανέλαβε, μέσω επιστολής-απάντησης την χάλκευση κατηγοριών και μετατροπής των φαντασιώσεών της σε πραγματικότητα, με σκοπό την αποδόμηση της προσωπικότητας του τίμιου και άξιου αγωνιστή και επαμίτη. Δεν έφτανε όμως αυτό ! Με το πρόσχημα του διαλόγου και με σημαία το….. “δημοκρατικόν του διαλόγου” προχώρησαν σε ενέργειες που θύμισαν άλλες εποχές και καθεστώτα ! Γέμισαν τον ιστότοπο του ΕΠΑΜ (και πολλών fb καλοθελητών) με το υβρεολόγιο της Χαραλάμπους, αλλά με εξαφανισμένη την επιστολή του συν. Τ. Κώνστα. Έτσι που ο αναγνώστης να έχει μόνο την “άποψη” της κυρίας αυτής και μόνον αυτή ! Η….. “απάντησή της” όμως (δυστυχώς γι` αυτήν και τους ομοίους της και ευτυχώς για την αλήθεια και τη δημοκρατία) πήρε την πρέπουσα απάντηση, μέσω σχολίων δεκάδων επαμιτών, που άρχισαν να κατακλύζουν τον Πολ. Διάλογο, και με τα οποία καταδίκαζαν τη βλάσφημη συμπεριφορά τής κυρίας αυτής !

Αμέσως μετά απ` αυτό, ήρθε η απόφαση της ΠΓ να προχωρήσει σε μια ενέργεια με την οποία …… ‘’ξεβράκωσε’’ τον ίδιο της τον εαυτό και το ποιόν των προθέσεών της! Απαγόρευσε την ανάρτηση σχολίων στον Πολ. Διάλογο, (παραβιάζοντας για μια ακόμα φορά το καταστατικό) διέγραψε όλα τα προηγούμενα σχόλια των επαμιτών, που αφορούσαν τη Χαραλάμπους και τέλος έκλεισε τον Πολ. Διάλογο, μεταφέροντας τις …… δραστηριότητές του στα “έγκατα της γης”!! Στο Forum !! Εκεί που ο δημόσιος διάλογος, παύει να είναι δημόσιος, αλλά διάλογος …. “εν κρυπτώ και παραβύστω” ! Εκεί που μόνο οι ……”κατέχοντες” και οι ……. “γνωρίζοντες” μπορούν να δουν, να ακούσουν και να μάθουν !! Εκεί που….. ‘’εν αφανεί της πόλεως όν και επ` ελαχίστοις συνιόντων εν αυτώ’’!!

Εκτός από το βιασμό του καταστατικού – και κατ` επέκταση της Δημοκρατίας – έδειξαν τον πανικό τους, από τα σχόλια των επαμιτών και των φίλων του κόμματος και φανέρωσαν το πρόσωπό τους, έτσι ώστε να διαπιστώσει και ο πιο αφελής, τους ηθικούς αυτουργούς που κρύβονταν πίσω από την εικόνα και τις βλασφημίες της Χαραλάμπους !

Έτσι άρχισαν να πυκνώνουν οι αποχωρήσεις από το ΕΠΑΜ !

Αποχωρήσεις άξιων αγωνιστών και αξιοπρεπών ανθρώπων, χρήσιμων και αναγκαίων στον αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας!

Αντί, την κρίσιμη αυτή ώρα, οι “ηγήτορες” να συνέλθουν και να αντιμετωπίσουν την κατάσταση με διάλογο και άμεση προσφυγή σε συνέδριο, έδειξαν τις πραγματικές τους προθέσεις. Η στάση τους έδειξε ότι αντιμετώπιζαν, τουλάχιστον με αδιαφορία, αν όχι με ικανοποίηση, τις αποχωρήσεις, γιατί, όπως έλεγαν, …… “απαλλάσσεται το ΕΠΑΜ από τα βαρίδια” (!)

Η στάση τους έδειχνε ότι αντιμετώπιζαν το φυλλορρόημα του Μετώπου με αυτάρεσκη ανακούφιση, μιας και απαλλάσσονταν από τα βαρίδια που τους έσπρωχναν στα βάθη ……. στην καρδιά τής κοινωνίας και της αγωνίας της – εκεί που πραγματικά “δένεται το ατσάλι”! “Βαρίδια” που δεν τους επέτρεπαν να βγουν στην επιφάνεια και στον αφρό του κοινοβουλευτισμού !!

Σαν ύστατο “χαίρε” στους αγωνιστές που αποχωρούσαν, άρχισαν να εκτοξεύουν λάσπη και υβρεολόγιο, από το οποίο κάθε αξιοπρεπής άνθρωπος θα απέστρεφε το πρόσωπό του, με βδελυγμία!

Η επιχειρηματολογία και η πειθώ υποκαταστάθηκαν από χαρακτηρισμούς που δεν θα προσιδίαζαν σε ανθρώπους με τους οποίους βάδιζες, μέχρι χθές, χέρι χέρι στον αγώνα για τη λευτεριά !

Ατόπημα μεγάλο, για τον ίδιο το Δημ. Καζάκη, ήταν και το γεγονός της δημοσιοποίησης προσωπικής επιστολής του συν. Στ. Κατσούλη, με αποτέλεσμα και τη δημόσια έκθεση απορρήτων προσωπικών δεδομένων του – και μάλιστα υγείας! Μια δημοσιοποίηση που – στο τέλος τέλος – τι το φοβερό …… αποκάλυπτε ; Ότι ο συν. Κατσούλης ήλπιζε ακόμα στην παρέμβαση του Δημ. Καζάκη, για τη σωτηρία του Μετώπου ! Η ελπίδα του αυτή κατεγράφη σαν απόδειξη (!!) ότι είναι “αργυρώνητος”, “εξωνημένος” (!!!)

Χωρίς κανένα ενδοιασμό κατηγόρησαν – και συνεχίζουν να κατηγορούν – τους αποχωρούντες συναγωνιστές ως θεσιθήρες που …. “έφυγαν γιατί δεν τους δόθηκαν αξιώματα και καρέκλες” και γι` αυτό  ….. “πάνε αλλού να τις βρουν”!!

Θα έφτανε αυτή και μόνη η φράση για αποκαλυφθεί το ποιόν αυτών που την εκφέρουν. Δεν αντιλαμβάνονται ότι με αυτό που λένε αποκαλύπτουν αυτό που οι ίδιοι κουβαλούν σαν αντίληψη !! Ασυνείδητα, αποκαλύπτουν το τι θα έκαναν οι ίδιοι στη θέση των αποχωρούντων, ενώ αποκαλούν “αξιώματα” και “καρέκλες” τις θέσεις ευθύνης, χρέους και προσφοράς προς την κοινωνία και την πατρίδα !! Τα θεωρούν “καρέκλες” που ….. “δίδονται” ( …… “δεν τους δόθηκαν”)! Από ποιους άραγε;

΄Εδειξαν να αντιλαμβάνονται το Μέτωπο ως Α.Ε. που μοιράζει μετοχές και οφίτσια ! Με περισσή ευκολία, που έφτασε στα όρια της αναισχυντίας, αποκάλεσαν …. ‘’υπόπτους’’ τους διαφωνούντες με την ΠΓ !

Η υπεροψία και η αλαζονεία σε όλο τους το μεγαλείο !

Αλλά αν οι διαφωνούντες με τα “αποφασίσαμεν και διατάσσωμεν” είναι ….. “ύποπτοι”, τότε ποιος χαρακτηρισμός θα άρμοζε σε μια ηγεσία που, αντί – με την πρώτη διαφωνία, με την πρώτη αποχώρηση – να σημάνει συναγερμό για τη σωτηρία του μετώπου και να προχωρήσει σε άμεσο Συνέδριο, εξαπολύει μύδρους ύβρεων και προκαλεί συναγωνιστές να ….. “ΤΟΥΣ αδειάσουν τη γωνιά” ;;

Ώστε …. “γωνιά ΤΟΥΣ” ήταν τόσα χρόνια, αυτό που θεωρούσα Μέτωπο;; Μια “γωνιά” που η “πεφωτισμένη ιδρυτική ηγεσία” προετοίμαζε να αξιοποιήσει, για τις δικές της θέσεις στο κατοχικό κοινοβούλιο, πατώντας πάνω στις πλάτες αυτών που έδιναν τη μάχη μέσα στην κοινωνία και πόρτα πόρτα και τους οποίους σήμερα βρίζει;

Κρίμα !! Κρίμα γιατί όλοι αυτοί που σήμερα προπηλακίζονται φραστικά, έδωσαν και συνεχίζουν να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους στην υπόθεση της πατρίδας. Μιας υπόθεσης που εδράζονταν, και συνεχίζει να εδράζεται, πάνω στην Ιδρυτική Διακήρυξη και τα προτάγματα του ΕΠΑΜ !

Όλα τα χρόνια – από τη δημιουργία του ΕΠΑΜ μέχρι και σήμερα – ένα από τα κύρια μελήματά μου ήταν η διαφύλαξη της ενότητας του …. Μετώπου, σαν κόρη οφθαλμού ! Πάλευα γι` αυτήν την ενότητα μέχρι του σημείου να διακινδυεύω να διαβώ το κρίσιμο σημείο, μετά από το οποίο η “ενότητα” μετατρέπεται σε αυτοσκοπό, πέρα από το οποίο η ….. “ενότητα” μετατρέπεται σε φετίχ και η προσπάθεια για την επίτευξή της λειτουργεί σαν μοχλός συμπίεσης της ελεύθερης έκφρασης, σαν μέσο φίμωσης της διαφορετικής άποψης.

Αυτό το “πάθος” για την “ενότητα” ήταν και η αιτία που ενώ έβλεπα τα ….. “σημάδια” – από το μεσοδιάστημα του 2ου Συνεδρίου προς το 3ο  – όχι μόνο σιωπούσα αλλά έφτασα μέχρι του σημείου να μέμφομαι τον εαυτό μου για ….. ‘’τη μεμψιμοιρία και την καχυποψία μου, την ώρα που η πατρίδα δεινοπαθούσε’’ !

Έτσι περιόρισα τον εαυτό μου στο έργο που ήξερε να κάνει πολύ καλά ! Τη δουλειά μου μέσα στην κοινωνία για τη σπορά και την καλλιέργεια συνείδησης ελεύθερων πολιτών και το θέριεμα της αντίστασης κατά των κατακτητών. Τη δουλειά του μπολιάσματος της κοινωνίας με κριτική σκέψη και το ρίζωμα των προταγμάτων του Μετώπου ! Πόρτα την πόρτα, δρόμο το δρόμο, σύσκεψη τη σύσκεψη, ξενύχτι το ξενύχτι, έσπαγαν τα στεγανά της μοιρολατρείας, της παραπληροφόρησης, της προπαγάνδας, του “ωχαδερφισμού” και της αναμονής …. “σωτήρων” !

Έτσι πορευόμενος έφτασα μέχρι το 4ο Συνέδριο. Ένα συνέδριο στο οποίο η …. “ιδρυτική ηγετική ομάδα”, με αρωγούς κάποιους νεοφώτιστους αυλικούς, φρόντισε με τα καμώματά της να ξυπνήσει τις καταχωνιασμένες υποψίες μου και να τις μετατρέψει σε ολοζώντανη σκληρή πραγματικότητα!

Καμώματα που ωθούσαν το Συνέδριο να μετατραπεί σε τάφο του ΕΠΑΜ!

Καμώματα που δημιούργησαν μια κατάσταση τέτοια που αρκούσε ένας μικρός σπινθήρας για να τιναχτεί όλη η πενταετής προσπάθεια στον αέρα  !

Εκείνη την κρίσιμη στιγμή ξαναλειτούργησαν τα αντανακλαστικά αυτής της ρημάδας τής …..’’ενότητας’’, που δεν με άφησε – για άλλη μια φορά – να προσθέσω και τη δική μου φωνή στις δικαιολογημένες φωνές καταδίκης τέτοιων πρακτικών, τις οποίες μετέρχονταν όλοι αυτοί που αποκαλούσαν την αφεντιά τους …… “ομάδα ιδρυτικών μελών”!!

Η μετέπειτα πορεία της νεο“εκλεγμένης” ηγεσίας του ΕΠΑΜ, ενώ από τη μια είχε σαν κύρια  χαρακτηριστικά της γνωρίσματα τον ερασιτεχνισμό και τους πολιτικούς αυτοσχεδιασμούς, από την άλλη φορούσε κορόνα στο κεφάλι της την υπεροψία και την αλαζονεία που την ….”τροφοδοτούσε” με τη διαδικασία έκδοσης διαταγών!

Μια πορεία που οδήγησε την ….. ‘’πεφωτισμένη ηγεσία’’ να επιδεικνύει τον εαυτό της ως τον ….. ‘’οφθαλμό, ος τα πανθ` ορά’’, κρίνει τους πάντες και τα πάντα, απαιτώντας λογοδοσία από τους πάντες, χωρίς η ίδια να νιώθει καμιά υποχρέωση να λογοδοτήσει σε κανέναν (!!)

Ο ακισμός, η μωροφιλοδοξία, η κενοδοξία, ο φανφαρονισμός και το ‘’γυαλί’’, κατέλαβαν τις θέσεις της σεμνότητας, της ταπεινοφροσύνης, της απλότητας και , κυρίως , της συναγωνιστικότητας!

Τα μέλη της ‘’νέας’’ ΠΓ έδειξαν αδυναμία κατανόησης της απλής σκέψης ότι το μέλος της ΠΓ δεν είναι τίποτε περισσότερο από απλό μέλος του Μετώπου, εντεταλμένο από το Συνέδριο, να δώσει τα μέγιστα των δυνάμεών του για το ρίζωμα και το φούντωμα της δημοκρατίας στο Μέτωπο, και τη συνδρομή στην ανάπτυξη της πολιτικής διεργασίας και των δυνατοτήτων του κάθε μέλους και του κάθε πυρήνα!  Ότι δεν είναι τίποτε παραπάνω από το μοχλό και το μηχανισμό υλοποίησης των συνεδριακών αποφάσεων !

Αντ` αυτού γίναμε μάρτυρες δημιουργίας μηχανισμών καταστρατήγησης των συνεδριακών αποφάσεων – μέσω πολιτικάντικων ερμηνειών – και καταρράκωσης του καταστατικού!

Αντ` αυτού παρακολουθούσαμε την αυτοπροβολή και τον κομπασμό των ….. ‘’ηγετών’’ να φτάνει σε τέτοιο σημείο ώστε να διασύρονται – δημόσια – συναγωνιστές που έδιναν τον καλύτερο εαυτό τους για την προβολή του ΕΠΑΜ και των θέσεών του και τη συσπείρωση του λαού γύρω από τα προτάγματά του!

Για παράδειγμα, μετά την επίσκεψη στην Κρήτη κλιμακίου της ΠΓ, αποτελούμενο από τους Δημ. Καζάκη, Δημ. Κυπριώτη και Γρ. Πιερρουτσάκο, ο Δ. Κυπριώτης – σαν υπεύθυνος της Οργαν. Γραμματείας του ΕΠΑΜ – εξέδωσε ενημερωτικό δελτίο στο οποίο αφού αναφέρονται όλες οι λεπτομέρειες της επίσκεψης και αφού επιδαψιλεύει δάφνες και χειροκροτήματα για την άριστη – όπως ο ίδιος γράφει – προετοιμασία, οργάνωση και διεξαγωγή της συγκέντρωσης στο Ηράκλειο, στη συνέχεια ψέγει τους συναγωνιστές παρατηρώντας τους για τα ‘’λάθη’’ τους τα οποία καταχωρίζει στα αρνητικά τής εκδήλωσης, γράφοντας χαρακτηριστικά ……. «Στα αρνητικά σημεία που θα πρέπει να προσεχθεί σε επόμενες εκδηλώσεις ήταν το γεγονός ότι: στην έναρξη της εκδήλωσης δεν έγινε αναφορά στο κλιμάκιο που συνόδευε τον ΓΓ  αλλά και στην ίδια την παρουσίαση του διευθύνοντος,  δεν ήταν καλά προετοιμασμένη η εισαγωγική του τοποθέτηση και επίσης στην προβολή που γινόταν πίσω από τους ομιλητές, αφού σε μία από τις εικόνες που προβάλλονταν  το logo  του ΕΠΑΜ,  αναφερόταν πάνω από το Ε.ΠΑ.Μ η «Λαϊκή στάση πληρωμών» και από κάτω Πυρήνας Ηρακλείου!».

Στη συνέχεια επανέρχεται για να …… ‘’κάψει (άλλον) Γιάννη και να τον αλείψει λάδι’’ όπως χαρακτηριστικά λέει ο λαός μας…….

«Το Σάββατο 20 Νοε. 2015, πραγματοποιήθηκε ομιλία-συζήτηση στην πόλη του Αρκαλοχωρίου του Δήμου Καστελίου του Ν. Ηρακλείου, σε αίθουσα εκδηλώσεων του δημοτικού σχολείου.[………]

Η ομιλία του ΓΓ για μια ακόμη φορά δημιούργησε το κατάλληλο κλίμα και το ενδιαφέρον για ερωτήσεις και για διάλογο μετά το πέρας της. Και εδώ όμως,  όπως και στην προηγούμενη αναφορά, ο συντονιστής του πυρήνα (Κ. Κωνιός) έκανε ακριβώς τα ίδια λάθη, αν και παλιός συναγωνιστής.

Μετά την εκδήλωση είχε προετοιμαστεί ένα υπέροχο δείπνο σε ταβέρνα συναγωνιστή του νέου πυρήνα. 

 Στα μέλη του νέου πυρήνα και στο συντονιστή του σ. Κ. Κωνιό, στις προσπάθειες του οποίου  οφείλεται η σύσταση του πυρήνα,  ο ΓΓ και τα μέλη του κλιμακίου εκφράζουν τα συγχαρητήρια τους».

Το γεγονός ότι δεν αναφέρθηκαν, δεν…. προσφωνήθηκαν τα ονόματα των ατόμων που αποτελούσαν το κλιμάκιο που συνόδευε το γ.γ. στην εκδήλωση, το γεγονός ότι τα μέλη του περίφημου ‘’κλιμακίου’’ στερήθηκαν του χειροκροτήματος που τους ……. χρωστούσαν, επειδή έκαναν τον κόπο να κατεβάσουν τη χάρη τους, ολόκληρο ταξίδι στην Κρήτη, συνοδεύοντας το γ.γ. του ΕΠΑΜ, ήταν αρκετό για να το επισημάνουν σαν ….’’σοβαρό λάθος’’ που θα έπρεπε να κοινοποιηθεί – προς γνώση και συμμόρφωση – σε όλους τους πυρήνες της χώρας !

Το γεγονός ότι αυτή τους η αναφορά υποτιμούσε και υποβάθμιζε τις, άξιες επαίνου, προσπάθειες των συναγωνιστών, που πάλεψαν για να στήσουν αυτές τις εκδηλώσεις, τους ήταν αδιάφορο !! Τους ήταν αδιάφορο, γιατί πλέον το προσωπικό image και η απόδοση τιμών στους ……. ‘’ιδρυτικούς ηγέτες’’ έγινε το μέτρο με το οποίο θα κρίνονταν στο εξής συναγωνιστές και πυρήνες !

Με τέτοια μέτρα θα κρίνουν από δω και στο εξής και την αξιοσύνη συναγωνιστών και πυρήνων και το δικαίωμά τους να έχουν λόγο! Ακόμα και το δικαίωμά τους για συμμετοχή σε ενδεχόμενο συνέδριο, το οποίο θα γίνει ΟΤΑΝ το αποφασίσουν ΑΥΤΟΙ, με μέτρα και σταθμά που θα εξυπηρετούν ΑΥΤΟΥΣ και τις επιδιώξεις τους !

Πάντα πίστευα πως οι πύρινοι λόγοι του Δημ. Καζάκη ήταν …… ‘’από καρδιάς’’! Ότι ήταν ξένοι προς τα κατεστημένα, τη νομενκλατούρα και τους αυλικούς !! Ότι το ‘’Τι είναι και τι θέλει το ΕΠΑΜ’’ ήταν ένας καινούριος Θούριος (Θούρειος), που έμελλε να συνεγείρει το λαό, για να αποτινάξει από το σβέρκο του την ‘’ξένη ακρίδα’’ !

Σήμερα όμως τα γεγονότα δείχνουν από μόνα τους, και με σαφήνεια, ότι τα σχέδια μιας δράκας αυλικών να μετατρέψουν το ΕΠΑΜ σε εφαλτήριο υλοποίησης των σχεδίων τους, για κατάκτηση μιας θέσης στο κατοχικό κοινοβούλιο, έχουν γίνει η κυρίαρχη τακτική και ο κυρίαρχος πολιτικός στόχος, της οργάνωσης που, καμαρώνοντας, ονομάζαμε ΜΕΤΩΠΟ!

Μια ομάδα ……. ‘’ιδρυτικών μελών’’,  αποδεικνύονται άνθρωποι ….. ‘’παντός καιρού’’ που θεωρούν ότι ήρθε ο καιρός να ‘’κεφαλαιοποιήσουν’’ τους αγώνες, τα όνειρα και τις ελπίδες χιλιάδων μελών και φίλων του ΕΠΑΜ, για προσωπική τους προβολή και ανάδειξή τους σε εθνοπατέρες!

Στο δρόμο που επέλεξαν δείχνουν αποφασισμένοι να εξοστρακίσουν κάθε εμπόδιο,  κάθε ‘’βαρίδι’’ – όπως διατυμπανίζουν – είτε αυτό είναι πυρήνας, είτε είναι μέλος του ΕΠΑΜ!

 

Όταν το όνειρο της απελευθέρωσης και η ελπίδα υποκαθίστανται από τον ωφελιμισμό και τη ματαιοδοξία ……

Όταν η αγάπη για την πατρίδα υποκαθίσταται από την κεφαλαιοποίηση ‘’αγώνων’’ ………

Όταν η συμμετοχή και η συλλογικότητα υποκαθίστανται από την ‘’υπακοή’’ ……

Όταν ο σεβασμός και η εκτίμηση υποκαθίστανται από την υπεροψία και την ειρωνεία …….

Όταν  τα επιχειρήματα και η πειθώ υποκαθίστανται από την επιβολή …….

Όταν η συναγωνιστικότητα και η αγάπη υποκαθίστανται από την υπονόμευση και τον διαγκωνισμό για την απόκτηση ‘’καρέκλας’’ ……..

Όταν η καθαρή ματιά και η αλήθεια υποκαθίστανται από την επιτήδευση ……

Όταν η κριτική υποκαθίσταται από τη βλασφημία, την ύβρι, τη διαβολή και τη συκοφαντία ……..

Όταν η ικανότητα υποκαθίσταται από την καπατσοσύνη ……..

Όταν η διαφορετικότητα υποκαθίσταται από τη μονολιθικότητα ……..

Όταν η εμπιστοσύνη στο συναγωνιστή υποκαθίσταται από την καχυποψία ……..

 

Τότε τα όνειρα παίρνουν τη μορφή εφιάλτη ……..

Τότε ο αγώνας μετατρέπεται σε αγωνία …….

Τότε η ελπίδα γίνεται απογοήτευση και απελπισία ……..

Τότε η πατρίδα συνεχίζει το δρόμο του Γολγοθά της ……..

Τότε το μέτωπο παύει να είναι Μέτωπο και μεταλλάσσεται σε κόμμα, αντιπροσωπευτικό δείγμα του υπάρχοντος σάπιου πολιτικού συστήματος !!

 

Σε ένα τέτοιο κόμμα, εγώ δε συμμετέχω !

Κι ας φροντίσουν κάποιοι να μην μου προσάψουν κάποια σκοπιμότητα στην απόφασή μου αυτή ! Απλά δεν αποδέχτηκα ποτέ στη ζωή μου να απευθύνομαι σε ….. ‘’υπάκουους’’, αλλά ούτε και να είμαι ….. υπάκουος, γιατί όπως σοφά αναφέρει σε γνωμικό του ο Ζαν Πωλ Σαρτρ ….. «Είναι πάντα εύκολο να υπακούει αυτός που ονειρεύεται να διοικήσει»! Δεν είχα ποτέ όνειρα να ……. ‘’διοικήσω’’, γι` αυτό και  αποποιήθηκα πρόταση του ΕΣΣ – αμέσως μετά το 2ο Συνέδριο – να είμαι, για δεύτερη θητεία, μέλος της ΠΓ. Την ίδια στάση κράτησα και στις τελευταίες εθνικές εκλογές, όταν αρνήθηκα πρόταση του πυρήνα μου να έιμαι υποψήφιος βουλευτής !

Παίρνω λοιπόν το δισάκι μου, φορτωμένο με τα φωτεινά προτάγματα του ΕΠΑΜ, την ξεχασμένη και παραγκωνισμένη Ιδρυτική του Διακήρυξη και το πολύτιμο ….. εγκόλπιο ‘’Τι είναι και τι θέλει το ΕΠΑΜ’’ – του ιδιοφυούς φίλου Δημήτρη – και ξανοίγομαι ξανά στις ρούγιες και τα στενορύμια της κοινωνίας. Για να ανταμώσω ξανά την ελπίδα, στο πλάι – και μόνο εκεί – της στρατιάς μελών και φίλων του Μετώπου, που το Φλεβάρη του 2012 μοιραζόμασταν τα Riopan για τα δακρυγόνα, σκουπίζοντας ο ένας τα μάτια του άλλου. Αυτούς που, όλα αυτά τα χρόνια, τιμήσαμε ο ένας τον άλλο με την αγάπη, την απλότητα, το καθαρό και ανεπιτήδευτο χαμόγελο, την εμπιστοσύνη και τη διάθεση για προσφορά στον κοινό σκοπό τής απελευθέρωσης αυτού του λαού, αυτού του ουρανού, αυτής της Πατρίδας – χωρίς υστεροβουλίες για ….. ‘’κεφαλαιοποίηση’’ αυτής της προσφοράς!!

Αποχωρώ χωρίς μνησικακία για οποιονδήποτε ! Αποχωρώ όμως με λύπη για το γεγονός ότι πληγώθηκαν τίμιοι και άξιοι συναγωνιστές και φίλοι, που όταν μιλούσαν για δημοκρατία, ελευθερία, ισονομία και ισηγορία τα πίστευαν και γι` αυτό λοιδορήθηκαν !!

Αποχωρώ με την ακράδαντη πίστη ότι αυτός ο λαός έχει τα αποθέματα να βγάλει μέσα από τα σπλάχνα του τις δυνάμεις εκείνες που θα διεκδικήσουν, με αξιώσεις, τη λευτεριά και την Εθνική Ανεξαρτησία, που αξίζει στον τόπο μας, μακριά από ‘’μεσσίες’’ και ‘’μαντριά’’, που θέλουν να αποκαλούνται κόμματα !

Έστω και μ` αυτές τις αντίξοες συνθήκες, ο μέχρι τώρα αγώνας δεν πήγε χαμένος ! Αντίθετα ! Έγινε δρόμος που μετατρέπεται – μέρα με τη μέρα – σε λεωφόρο ! Ένας δρόμος που συναντήθηκαν άγνωστοι  μεταξύ τους – μέχρι χθες – άνθρωποι, που ανακάλυψαν ότι έχουν τους ίδιους καημούς, τις ίδιες ελπίδες  και τα ίδια όνειρα γι` αυτόν τον ευλογημένο τόπο !

Άνθρωποι που διακατέχονταν από την ίδια λαχτάρα για λευτεριά και προκοπή του λαού μας !

Άνθρωποι που, πιστοί στα προτάγματα του ΕΠΑΜ, τα μεταστάλαξαν, με κόπο και ιδρώτα, σε μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας !

Άνθρωποι που ……. «σε κάθε βήμα, κέρδιζαν μιαν οργιά ουρανό – ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΔΩΣΟΥΝ» (όπως λέει ο Γ. Ρίτσος στη ‘’Ρωμιοσύνη’’) κι όχι για να τον …. ‘’κεφαλαιοποιήσουν’’ και να τον εξαργυρώσουν με βουλευτικές έδρες!

Γι` αυτό είμαι και σίγουρος ότι, αργά ή γρήγορα, για τους Ανθρώπους αυτούς θα` ρθει η στιγμή που (παραφράζοντας τον ποιητή μας) ….. «θα χορέψουν στην πλατεία» και τότε …… «μέσα στα σπίτια θα τρέμουν τα ταβάνια και θα κουδουνίζουν τα γυαλικά στα ράφια», γιατί εξουσία δεν θα είναι αυτοί, αλλά ο ίδιος ο λαός ! Αυτοπροσώπως!!

Δεν πήγε χαμένος, λοιπόν, ο αγώνας ! Συνεχίζεται !

 

Κώστας Γιαννιώτης

(Πρώην μέλος του ΕΠΑΜ)