Ο Κορονοϊός, το Δόγμα του Σοκ, ο Βάτραχος και η Ουτοπία της Επόμενης Μέρας

Έχω σοβαρές υποψίες, ότι η σημερινή μας πραγματικότητα υπερβαίνει και την πιο νοσηρή κατάσταση πραγμάτων που θα μπορούσε να διανοηθεί και ο πιο διεστραμμένος νους. Και πράγματι πρέπει να είναι διεστραμμένα τα μυαλά αυτών των άπληστων ψυχοπαθών και κοινωνιοπαθών ανθρωποειδών, των πραγματικών "αόρατων εχθρών" των λαών που χρόνια τώρα αργά και μεθοδικά απεργάζονται και εκτελούν - με την απαθή συναίνεσή μας δυστυχώς - ένα προς ένα τα δικά τους σχέδιά κυριαρχίας και πλουτισμού. Σχέδια που περιλαμβάνουν την ακραία εκμετάλλευση κάθε φυσικής ή τεχνητής καταστροφής. Κραχ, πόλεμοι, τρομοκρατία, καταστροφή του περιβάλλοντος, εγκέλαδοι, τσουνάμια, κορονοϊοί και τα συναφή, όλα στην υπηρεσία τους. Σχέδια που καμιά σχέση δεν έχουν με τα όνειρα ζωής των απλών, πραγματικών ανθρώπων αυτού του πλανήτη.

Καλό σου ταξίδι Μανωλιό της καρδιάς μου...

Μανώλη μου…

Μανωλιό της καρδιάς μου…

Επίτιμε μου αίγαγρε…

Χθες, στην κηδεία σου, σου είπα με πόνο καρδιάς το στερνό αντίο.

Είμασταν όλοι εκεί που σ’ αγαπήσαμε, η κατακαημένη μανούλα σου, τ' αγόρια σου, φίλοι, συγγενείς, συνάδελφοι, συναγωνιστές, συντρόφια σου παλιά, αλλά κι όσοι δεν μπόρεσαν να έρθουν, ήταν κι αυτοί όλοι εκεί με τη σκέψη τους και την καρδιά τους.

Άλλοι κλαίγαμε, άλλοι κοιτούσαμε βουρκωμένοι το πάτωμα, άλλοι στεκόμασταν παγωμένοι με σφιγμένα τα σαγόνια - ο καθένας όπως μπορούσε βίωνε τον πόνο του

Κι όλο αναρωτιόμουνα, μην ήταν όλα αυτά μοναχά ένας εφιάλτης, απ’ όπου σύντομα θα ξυπνούσα για να ανακαλύψω με ανακούφιση, ότι ποτέ δεν έφυγες, ότι είσαι ακόμα εδώ μαζί μας, ζωντανός…

… με το πλατύ, λαμπερό σου χαμόγελο…

… τη ζεστή σου αγκαλιά…

… την μεγάλη σου καρδιά…

… την περήφανη, λεβέντικη ψυχή σου…

… την σοφή σου σκέψη…

… τα μετρημένα λόγια σου…

… τα πειράγματα, τ’ αστεία σου…

Αλίμονο! Σήμερα που ξύπνησα συνειδητοποίησα με βαριά καρδιά πως όνειρο δεν ήταν…

… και μ’ έπιασε πάλι το παράπονο.

Πάει, τελείωσε, είναι οριστικό Κλάμπυ μου…

Πρέπει να το πάρω απόφαση…

… ότι δεν θα κτυπήσει ποτέ ξανά το κουδούνι και θα σε δω μπροστά μου με τέσσερα σουβλάκια κι ένα μπουκάλι ρακί…

… ότι δεν θα κτυπήσει ποτέ ξανά το τηλέφωνο και θα είσαι εσύ στην άλλη άκρη της γραμμής με τα πιο φρέσκα νέα και ανέκδοτα της μέρας…

… ότι δεν θα ξανατσακωθούμε ποτέ ξανά, για να φιλιώσουμε αμέσως μετά μετανιωμένοι…

… ότι δεν θα ξαναπάρω ποτέ τα τρυφερά σου μηνύματα με τα «καρδούλα μου», «ψυχούλα μου», «γλυκιά μου Μάρα», με φατσούλες, λουλουδάκια και καρδούλες…

… ότι δεν θα περάσουμε ποτέ ξανά ένα καλοκαίρι παρεούλα με την μανούλα σου στη Στούπα της Μάνης, να σας φτιάχνω πρωϊνό με αυγά και καφέ, να κολυμπάμε στα πρασινογάλαζα νερά του μικρού λιμανιού στον Άη Νικόλα, να μας ψήνεις φρέσκα ψαράκια τ’ απογεύματα, να μας τραγουδάει αντάρτικα η κυρα Γεωργία με την δυνατή, λεβέντικη φωνή της (αλήθεια, από που την έβγαζε;) τα βράδια και να κοιμάσαι τις νύχτες αγκαλιά με την αδυναμία σου, τον σκύλο μου τον Μικρούλη…

… ότι δεν θα πάμε ποτέ ξανά στο σπίτι της Άνδρου, να καθόμαστε τα βράδια να μετράμε τ’ άστρα και να λέμε παλιές ιστορίες…

… ότι, ότι, ότι…. και τι να πρωτοθυμηθώ που ποτέ ξανά δεν θα….

Δεν ξέρω πότε - κι αν ποτέ - θα στερέψουν τα δάκρυά μου για τον χαμό σου…

Δεν ξέρω πότε - κι αν ποτέ - θα το πάρω απόφαση ότι δεν υπάρχεις κάπου σ’ αυτόν τον κόσμο, όπου να μπορώ να σε βρω, ν’ ακούσω τη φωνή σου, να σου ζητήσω μια συμβουλή, να σου πω τον πόνο μου, να κάνω τα παράπονά μου…

Το μόνο που ξέρω Μανώλη μου, Μανωλιό της καρδιάς μου, είναι πως θα ‘σαι πάντα ζωντανός στη σκέψη μου και στην καρδιά μου κι ότι θα μου λείπεις πολύ, θα μου λείπεις αφόρητα…

Καλό σου ταξίδι ψυχή μου κι εκεί που πας, να με θυμάσαι κι εσύ…

Σχολή ραγιάδων !

του Κώστα Γιαννιώτη 

Είχα κάποιους μήνες να δω τον παλιό μου γνωστό, τον Αντώνη, όταν προχθές τον συνάντησα τυχαία στο δρόμο. 

Κλασικό δείγμα ‘’αριστερού’’ και πιστός θιασώτης του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα !
Την τελευταία φορά που τον είδα ήταν λίγο πριν τις τελευταίες εκλογές. Τότε που κανένα δωμάτιο δεν ήταν ικανό να χωρέσει το μπόι του Αντώνη και κανένα επιχείρημα  δεν ήταν ικανό να του διαταράξει τη σιγουριά και τη γαλήνη που του προσέφεραν οι μαγικές λέξεις........ Τσίπρας ...... ΣΥΡΙΖΑ!

Το αβγό του φιδιού

Του Χρήστου Γιανναρά

Ν​​α θυμίσω: O χαρακτηρισμός «επιφυλλίδα» παραπέμπει πρωτίστως στη λογοτεχνική δοκιμιακή γραφή, όχι πρωτίστως στον δημοσιογραφικό πολιτικό λόγο. Aντλεί και από την πολιτική τα θέματά της η επιφυλλίδα.

Aλλά πάντοτε σε συνάρτηση με την κοινωνική προτεραιότητα, τη «λογική» (κίνητρα και στόχους) των ανθρώπινων σχέσεων, τις αναζητήσεις «νοήματος» της ύπαρξης και της συνύπαρξης των ανθρώπων. Kαι οπωσδήποτε με κύρια έγνοια τη γλωσσική εκφραστική, τις απαιτήσεις του δοκιμιακού είδους, την επιμονή στη δυσυπότακτη μαστορική της αρτιέπειας.

Εκλεγμένοι τρομοκράτες

της Κατερίνας Γκαράνη

"Απόφαση-πλαίσιο του Συμβουλίου της 13ης Ιουνίου 2002 για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας (2002/475/ΔΕΥ)". 

Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό εγχειρίδιο που πρέπει κάθε Έλληνας πολίτης να διαβάσει και να το φέρει ενώπιον των ελληνικών δικαστηρίων όταν οι ελληνικές κυβερνήσεις τον σέρνουν για επιβαλλόμενα χρέη, για οφειλές προς δημόσιους οργανισμούς ενώ είναι ένα πολύ σοβαρό εργαλείο για όλους όσους σύντομα θα αναγκαστούν να προβούν σε δίκη εναντίον της Τράπεζας που θα τους κατάσχει το σπίτι.

Η συγκεκριμένη απόφαση της Ε.Ε αναφέρεται αόριστα σε οποιαδήποτε τρομοκρατική οργάνωση έχει βάλει στόχο να προσβάλει σοβαρά μία χώρα. Χώρα όχι Κράτος, χώρα όχι κυβέρνηση ή πολίτευμα.

Σε αυτή την απόφαση που δεν είναι γεμάτη από βόμβες και τζιχαντιστές ορίζεται τι είναι για την Ε.Ε τρομοκρατία και ποιες πράξεις θεωρούνται τρομοκρατικές εναντίον μιας χώρας:

Βασίλης Παπακωνσταντίνου: πρωθυπουργός μας είναι ο Σόιμπλε, ο Ομπάμα, η Μέρκελ

Για την πολιτική κατάσταση στη χώρα, τον Αλέξη Τσίπρα, τον Κυριάκο Μητσοτάκη και όσους τον ήθελαν φοροφυγά μίλησε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου.

Η πολιτική κατάσταση στη χώρα «είναι απερίγραπτη. Κανείς δεν περίμενε να έχει αυτή την κατάληξη. Όλες οι ελπίδες όλου του κόσμου τις πέταξαν στη λάσπη», δηλώνει ο γνωστός καλλιτέχνης σε συνέντευξή του στο «Secret» της εφημερίδας ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ.

«Πρωθυπουργοί μας ο Σόιμπλε, ο Ομπάμα και η Μέρκελ»

 «Όποιος και να ήταν πρωθυπουργός, δεν θα ήταν πρωθυπουργός. Θα ήταν μόνο στα λόγια. Καταρχάς, πρωθυπουργός μας είναι ο Σόιμπλε, ο Ομπάμα, η Μέρκελ. Όλα τα άλλα είναι για το θεαθήναι», λέει απαντώντας σε ερώτηση για τη γνώμη του για τον Αλέξη Τσίπρα. «Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης να ανέβει και να κυβερνήσει, τα ίδια θα κάνει. Δεν μπορεί να κάνει αλλιώς», συμπληρώνει. 

Ερωτώμενος για δημοσιεύματα που τον εμφάνιζαν ως φοροφυγά, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου δηλώνει: «Εγώ δεν το ήξερα, από αυτούς το έμαθα. Πήγαν και έκαναν έρευνα μετά σε όλες τις συναυλίες και έφαγαν τα μούτρα τους».

«Πληγώθηκα πολύ. Αυτό ήταν κάπως άδικο, γιατί εγώ κάθε καλοκαίρι κάνω γύρω στις 30 συναυλίες. Αυτή ήταν μία από τις 30 και μάλιστα προς το τέλος του καλοκαιριού, στην Ξάνθη. Εκεί κάνουν κάποιες γιορτές και μερικές από τις εκδηλώσεις τις ανέθεσαν σε μια εταιρεία που είχε έδρα τη Βουλγαρία», συμπληρώνει.

«Όταν πήγε να πληρωθεί ο δικός μας εκπρόσωπος, είδε ότι τον πληρώνει μια βουλγάρικη εταιρεία. Τι θα πρέπει να κάνουμε; Να επιστρέψουμε τα μεροκάματα των ανθρώπων επειδή ήταν βουλγάρικη εταιρεία; Αυτό ήταν επιλογή του δήμου. Κανένας μας δεν το ήξερε. Και ένας δημοσιογράφος έβγαλε ότι “ο Παπακωνσταντίνου έχει εταιρεία στη Βουλγαρία”. Κοίταξε, υπάρχει μια λέξη που δεν μ’ αρέσει και τη λένε “τρολάρισμα”. Κυριαρχεί στην εποχή μας. Ζούμε την εποχή αυτή, του να κατηγορεί ο ένας τον άλλον», επισημαίνει μεταξύ άλλων. 

Πηγή: www.topontiki.gr

Ψηφίζουν, ξεψηφίζουν, ξαναψηφίζουν...

του Στάθη

Η ενοποίηση των δύο Γερμανιών το 1989 δεν ήταν ενοποίηση, ήταν ενσωμάτωση της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας από την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας.

Και ήταν ενσωμάτωση διότι η ΓΛΔ έχασε έναν πόλεμο (τον Ψυχρό Πόλεμο), όπως και διότι η ΟΔΓ αντιμετώπισε την ενσωμάτωση των ανατολικών εδαφών ως ανάκτηση «ζωτικού χώρου» στη Ανατολή. Προς τούτο λεηλάτησε την πρώην Ανατολική Γερμανία (που ως τότε ήταν η δέκατη σε βιομηχανική παραγωγή χώρα στον κόσμο), δημιουργώντας