Εκλεγμένοι τρομοκράτες

της Κατερίνας Γκαράνη

"Απόφαση-πλαίσιο του Συμβουλίου της 13ης Ιουνίου 2002 για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας (2002/475/ΔΕΥ)". 

Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό εγχειρίδιο που πρέπει κάθε Έλληνας πολίτης να διαβάσει και να το φέρει ενώπιον των ελληνικών δικαστηρίων όταν οι ελληνικές κυβερνήσεις τον σέρνουν για επιβαλλόμενα χρέη, για οφειλές προς δημόσιους οργανισμούς ενώ είναι ένα πολύ σοβαρό εργαλείο για όλους όσους σύντομα θα αναγκαστούν να προβούν σε δίκη εναντίον της Τράπεζας που θα τους κατάσχει το σπίτι.

Η συγκεκριμένη απόφαση της Ε.Ε αναφέρεται αόριστα σε οποιαδήποτε τρομοκρατική οργάνωση έχει βάλει στόχο να προσβάλει σοβαρά μία χώρα. Χώρα όχι Κράτος, χώρα όχι κυβέρνηση ή πολίτευμα.

Σε αυτή την απόφαση που δεν είναι γεμάτη από βόμβες και τζιχαντιστές ορίζεται τι είναι για την Ε.Ε τρομοκρατία και ποιες πράξεις θεωρούνται τρομοκρατικές εναντίον μιας χώρας:

Βασίλης Παπακωνσταντίνου: πρωθυπουργός μας είναι ο Σόιμπλε, ο Ομπάμα, η Μέρκελ

Για την πολιτική κατάσταση στη χώρα, τον Αλέξη Τσίπρα, τον Κυριάκο Μητσοτάκη και όσους τον ήθελαν φοροφυγά μίλησε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου.

Η πολιτική κατάσταση στη χώρα «είναι απερίγραπτη. Κανείς δεν περίμενε να έχει αυτή την κατάληξη. Όλες οι ελπίδες όλου του κόσμου τις πέταξαν στη λάσπη», δηλώνει ο γνωστός καλλιτέχνης σε συνέντευξή του στο «Secret» της εφημερίδας ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ.

«Πρωθυπουργοί μας ο Σόιμπλε, ο Ομπάμα και η Μέρκελ»

 «Όποιος και να ήταν πρωθυπουργός, δεν θα ήταν πρωθυπουργός. Θα ήταν μόνο στα λόγια. Καταρχάς, πρωθυπουργός μας είναι ο Σόιμπλε, ο Ομπάμα, η Μέρκελ. Όλα τα άλλα είναι για το θεαθήναι», λέει απαντώντας σε ερώτηση για τη γνώμη του για τον Αλέξη Τσίπρα. «Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης να ανέβει και να κυβερνήσει, τα ίδια θα κάνει. Δεν μπορεί να κάνει αλλιώς», συμπληρώνει. 

Ερωτώμενος για δημοσιεύματα που τον εμφάνιζαν ως φοροφυγά, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου δηλώνει: «Εγώ δεν το ήξερα, από αυτούς το έμαθα. Πήγαν και έκαναν έρευνα μετά σε όλες τις συναυλίες και έφαγαν τα μούτρα τους».

«Πληγώθηκα πολύ. Αυτό ήταν κάπως άδικο, γιατί εγώ κάθε καλοκαίρι κάνω γύρω στις 30 συναυλίες. Αυτή ήταν μία από τις 30 και μάλιστα προς το τέλος του καλοκαιριού, στην Ξάνθη. Εκεί κάνουν κάποιες γιορτές και μερικές από τις εκδηλώσεις τις ανέθεσαν σε μια εταιρεία που είχε έδρα τη Βουλγαρία», συμπληρώνει.

«Όταν πήγε να πληρωθεί ο δικός μας εκπρόσωπος, είδε ότι τον πληρώνει μια βουλγάρικη εταιρεία. Τι θα πρέπει να κάνουμε; Να επιστρέψουμε τα μεροκάματα των ανθρώπων επειδή ήταν βουλγάρικη εταιρεία; Αυτό ήταν επιλογή του δήμου. Κανένας μας δεν το ήξερε. Και ένας δημοσιογράφος έβγαλε ότι “ο Παπακωνσταντίνου έχει εταιρεία στη Βουλγαρία”. Κοίταξε, υπάρχει μια λέξη που δεν μ’ αρέσει και τη λένε “τρολάρισμα”. Κυριαρχεί στην εποχή μας. Ζούμε την εποχή αυτή, του να κατηγορεί ο ένας τον άλλον», επισημαίνει μεταξύ άλλων. 

Πηγή: www.topontiki.gr

Ψηφίζουν, ξεψηφίζουν, ξαναψηφίζουν...

του Στάθη

Η ενοποίηση των δύο Γερμανιών το 1989 δεν ήταν ενοποίηση, ήταν ενσωμάτωση της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας από την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας.

Και ήταν ενσωμάτωση διότι η ΓΛΔ έχασε έναν πόλεμο (τον Ψυχρό Πόλεμο), όπως και διότι η ΟΔΓ αντιμετώπισε την ενσωμάτωση των ανατολικών εδαφών ως ανάκτηση «ζωτικού χώρου» στη Ανατολή. Προς τούτο λεηλάτησε την πρώην Ανατολική Γερμανία (που ως τότε ήταν η δέκατη σε βιομηχανική παραγωγή χώρα στον κόσμο), δημιουργώντας 

Ας κρατήσουν το καντηλάκι του πανικού δίπλα στο μαξιλάρι τους !!

του Κώστα Γιαννιώτη

Όταν λες βλακείες (για να μην εκφραστώ χειρότερα) με στόμφο και πομπώδες ύφος και απαιτείς να σε πιστέψουν, τότε δεν μπορεί παρά να συμβαίνει ένα από τα δύο! Ή είσαι πανηλίθιος και δεν ξέρεις τι σου γίνεται ή είσαι κοινός απατεώνας, που νιώθει ελεύθερος να λέει ό, τι θέλει, γιατί πιστεύει ότι αυτοί που τον ακούν είναι τόσο βλάκες που καταπίνουν αμάσητο τον κάθε του λόγο!

Ο λόγος για τον Πάνο Καμμένο, - τον οποίο δεν θεωρώ καθόλου βλάκα - που στις 24 - 05 - 2016, επισκεπτόμενος τη Σύρο, έκανε τις ακόλουθες δηλώσεις:

Τὰ «ἑπτὰ κομμάτια τοῦ πᾶζλ»

Ἕνα ἰδιαιτέρως προφητικὸ κείμενον.
Τὰ «ἑπτὰ κομμάτια τοῦ πᾶζλ», 1997

Ὁ νεοφιλελευθερισμὸς εἶναι ὁ καινούριος πόλεμος γιὰ τὴν κατάκτηση τῆς ὑφηλίου. Τὸ τέλος τοῦ ψυχροῦ πολέμου δὲν σημαίνει ὅτι τελείωσε ἡ κατάστασις διπολισμοῦ καὶ ἡ σταθερότης ἀπεκατεστάθη, ὑπὸ τὴν κυριαρχία τοῦ νικητοῦ. Ἐπίσης, ἐνῶ εἶναι γνωστὴ ἡ ταυτότης τοῦ ἡττημένου, εἶναι ἄγνωστο ποιὸς εἶναι ὁ νικητής, οἱ ΗΠΑ, ἡ ΕΟΚ, ἡ Ἰαπωνία, ἢ καί οἱ τρεῖς μαζύ;

Ἡ ἧττα τῆς «αὐτοκρατορίας τοῦ κακοῦ» ἄνοιξε νέες ἀγορὲς καὶ ὁ ἀγὼν γιὰ τὴν ἐπικράτηση σὲ αὐτὲς ὁδηγεῖ στὸν τέταρτο παγκόσμιο πόλεμο. Ὅπως σὲ ὄλες τις μεγάλες συγκρούσεις, αὐτὸς ὁ πόλεμος ὑποχρεώνει τὰ κράτη να ἐπαναπροσδιορίσουν τὴν ταὐτότητά τους, ἐνῶ ἡ παγκόσμια τάξις δείχνει νὰ ἐπιστρέφῃ σὲ ἐποχὲς καὶ πρακτικὲς ποὺ  θυμίζουν τὴν κατάκτηση τῆς Ἀμερικῆς, τῆς Ἀφρικῆς καὶ τῆς Αὐστραλίας.

Και εσύ λαέ βασανισμένε μην ξεχνάς ... να 'σαι λαός

του Ηλία Αλεξανδρή

Με την χθεσινή ψηφοφορία για το αντι-ασφαλιστικό νομοσχέδιο με τα παρελκόμενά του στην Βουλή και το όργιο καταστολής - που πέρα από την ρίψη εκατοντάδων χημικών οδήγησε και σε τραυματισμούς -  που έγινε από τους πραιτωριανούς ένστολους νεοναζί η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ κατέκτησε επάξια τον τίτλο της πλέον αντιλαϊκής, ανάλγητης και φασιστικής μνημονιακής κυβέρνησης. 

Το παραμύθι της αριστερής κυβέρνησης τελείωσε άδοξα - μέσα σε ομοβροντία χειροβομβίδων κρότου λάμψης και ασφυξιογόνων από αστυνομικούς και παρακρατικούς, που δύσκολα πια ξεχωρίζεις - με θύματα τα λαϊκά και εθνικά μας συμφέροντα, ολοκληρώνοντας τον κύκλο της προδοσίας και της υποτέλειας του καθεστωτικού και ξενόδουλου πολιτικού μας συστήματος. 

Ναρκισσιστές και Ψυχοπαθητικοί Ηγέτες

Δύο κεφάλαια από το δοκίμιο:

"Narcissistic And Psychopathic Leaders"
του Sam Vaknin, Ph.D.
Μετάφραση: Μάρα Λεβίδη

1.     Ο Ναρκισσιστής ηγέτης

Ο ναρκισσιστής ή ψυχοπαθητικός ηγέτης αντιπροσωπεύει την κορυφή και αποτελεί την προσωποποίηση της κουλτούρας και του πολιτισμού της εποχής του. Είναι πιθανό να αναρριχηθεί στην κορυφή σε ναρκισσιστικές κοινωνίες. Ο κακοήθης ναρκισσιστής εφευρίσκει και στη συνέχεια προβάλλει έναν ψεύτικο, πλασματικό εαυτό που ο κόσμος φοβάται, ή θαυμάζει. Ο ίδιος έχει ισχνή αντίληψη για την πραγματικότητα και αυτή επιδεινώνεται περαιτέρω από τις παγίδες της εξουσίας.